Τι να πιστέψεις, όταν το μεγάλο σου όνειρο παρουσιάζεται με ορμή
νεοσύλλεκτου μπροστά σου και σου ξεστρώνει το ατσαλάκωτο της ανέραστης
αλληλουχίας του απαθών ημερονύχτιων και πετάει στ'άχρηστα τις
ξεφτισμένες λήψεις μιας παράλογης φύσης και σε παρασέρνει να χορέψεις
κάτω από την νεφελώδη του δροσιά και να μεθύσεις με τις γήινές του
ευωδιές και να του αποδώσεις τα τρελά φτερουγίσματα των παλμών σου και
να το στολίσεις με την εξαίσια λάμψη των ματιών σου, που παρατάσσεται
κατάντικρυ της λάμψης ανεξερεύνητων αστέρων και σε χαριτώνει με ευλογίες
άρρητες κι άγραφες απλά γιατί....πολύ αγάπησες..και σ'αγάπησαν..έτσι
νιώθεις..αποδέξου το επιτέλους...α, και μην αρχίσεις τους χορούς από
τώρα..είσαι στην ανάρρωση λέμε...αδιόρθωτη μια ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου