Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Ήμουν κι εγώ εκεί...(Blessed…)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)



Νο 1 από το τέλος..


       Blessed


Ως επιμορφούμενη στις ΤΠΕ εκπ/κός ΠΕ 60 που προσπαθούσε να κατανοήσει τα όσα θαυμαστά μάθαινε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων της, οφείλω μια τελευταία (;) αναδρομή & αφιέρωση σε μια θεμελιώδη σκέψη που ταξίδευε, τω καιρώ εκείνω, με αξιοθαύμαστη συχνότητα στο νου μου. Ίσως γιατί δεν είχε εξερευνήσει όλα τα δαιδαλώδη μονοπάτια που της έκλειναν το μάτι προσκαλώντας την σε νέα δελεαστικά tours.
“Mακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών». Οι μακαρισμοί στην καινή Διαθήκη ήταν ένα κεφάλαιο που κέντριζε αρκετά τη φτωχή μου διάνοια και μ’ανάγκαζε να κάνω μια στάση, food for thought για τα χρόνια που σύχναζα σε κατηχητικά και συναφείς κοινωνικές ομάδες. Σκάλωνα όμως στο φτωχό πνεύμα που πρέπει να διαθέτουν όσοι θέλουν να είναι (κι όχι μόνο να φαίνονται) μακάριοι δηλαδή ευτυχισμένοι. Αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η πρόταση γιατί φυσικά δεν της έδινα μόνο μία ερμηνεία αλλά τώρα που το σκέφτομαι το μυαλό μου γέμιζε, κατά την προσφιλή μου συνήθεια με fractals χιλίων διακλαδώσεων και προσομοίαζε με εκείνα τα ωραία πεδία παρουσιάσεων, τα υπαγόμενα στην ομπρέλα του prezi. Ξεκινούσα από ένα σημείο το οποίο με πήγαινε λίγο παραπέρα κι από εκεί προεκτείνονταν χίλιες & μία διακλαδώσεις γεμάτες χρώματα, σχήματα κι άλλα παρακλάδια και περικοκλάδες. Όταν άρχιζε το presentation τίποτα δε μπορούσε να το σταματήσει, ειδικά όταν είχα κάτι, σαφώς σημαντικότερο να εκτελέσω.
Μακάριοι οι πτωχοί..δηλαδή τι εννοεί ο δημιουργός;
* Μακάριοι όσοι δεν υπερηφανεύονται για την πολλή τους εξυπνάδα και συγκεντρώνονται στα καθήκοντά τους;
* Μακάριοι όσοι παριστάνουν τους χαζούς συνεχίζοντας κανονικά την πορεία τους σ’αυτήν τη γη;
* Μακάριοι όσοι προσπαθούν να ταπεινώνουν τον πολύ σπουδαίο εαυτό τους & να υπηρετούν το σύνολο χωρίς να περιμένουν επιβράβευση;
* Μακάριοι όσοι ταξιδεύουν σε χαμηλές πτήσεις και πλέουν με χαρά στον δικό τους κόσμο;
* Μακάριοι όσοι δεν ακούν, δε βλέπουν, δε μιλούν, ΔΕΝ γράφουν, δεν ενοχλούν με την παρουσία τους κανένα;
* Μακάριοι όσοι έχουν απλό μυαλό & πνεύμα που δεν δημιουργεί χιλιάδες links εδώ κι εκεί και δε βουλιάζουν μέσα σε θάλασσα σκέψεων, υποθέσεων, ερωτημάτων, επιθυμιών, απόψεων, κρίσεων & απαντήσεων;
* Μακάριοι όσοι γνωρίζουν όσα λιγότερα είναι δυνατόν και δεν επιδιώκουν να μάθουν άλλα τόσα κι άλλα περισσότερα ούτε κυνηγούν την άπειρη γνώση που περιπλανιέται out there και κυρίως δεν πλησιάζουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα που κυκλοφορούν;
* Μακάριοι, κατ’επέκταση, όσοι αναπολούν τις ήρεμες, γραφικές και φωτεινές μέρες που έτρεχαν από το Ηράκλειο έως το Τσιφούτ Καστέλι κι από εκεί έως τις Μοίρες για να παραδώσουν μαζί μ’άλλους αξιότιμους συνάδελφους ΠΕ 70 στον αξιαγάπητο τότε Προϊστάμενο φακέλους κι έγγραφα (και μετά έπιναν τα κρασάκια τους στα πέριξ ταβερνεία) κι έτρωγαν τον κόσμο στο σχολειό τους για να βρουν εκείνα τα καρμπόν ώστε να καταφέρουν να βγάλουν κάποια αντίγραφα;
Ποιοι τελικά μπορούν να οριστούν αυτοδίκαια μακάριοι και να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία (γεγονός που οριοθετεί και την ύπαρξή μας σ’αυτήν τη γη;)
Στο σημείο αυτό ένα σλόγκαν αναβοσβήνει στο μυαλό μου: - Μα καλά δε μπορείς να βρεις τη σωστή απάντηση μόνη σου;
Μα εννοείται ότι η απάντηση είναι ήδη δοσμένη, τη γνωρίζεις, μπροστά σου βρίσκεται ή έστω ένα κλικ μακριά σου..
Μακάριοι όσοι έχουν τη σοφία να διατηρούν τις ισορροπίες με τον τόσο υπέροχο όσο και δύσκολο εαυτό τους και συγχρόνως με τους καταπληκτικούς άλλους που συναντούν και συνοδοιπορούν και να δημιουργούν νησίδες χαράς, ευτυχίας, γέλιου, ικανοποίησης, αποδοχής, εμπιστοσύνης και δύναμης. Κάτι σαν πολύχρωμο και εκπληκτικό Kidspiration English Εdition που συνεχώς αναδιαμορφώνεται & εμπνέει τους συμμετέχοντες μακάριους δημιουργούς του.
Μακάριοι όλοι που όπως κι εγώ ειδοποιήθηκαν από την αγαπημένη τους συμπεθερούλα, την ώρα που έφευγαν από το σχολειό τους ότι ναι, επιτέλους βγήκαν τ’αποτελέσματα της πιστοποίησης και να τρέξεις αμέσως να μάθεις τι έγινε.
Σ’αυτό το άκουσμα ένιωσες λίγο ενθουσιασμό και πολύ φόβο γιατί σκέφτηκες: Ωχ, Παναγία μου, να δεις που δεν πέρασα στις εξετάσεις και καλά να πάθω γιατί δεν είχα καθίσει να διαβάσω όπως όλος ο κόσμος..και τελικά πηγαίνεις στο σπίτι, κάνεις χαλαρά διάφορες δουλειές που σε περιμένουν χαρωπά, υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται ν’ανοίξεις το σύστημα ούτε αύριο, πηγαινοέρχεσαι πάνω – κάτω, τρως κάτι, πίνεις νερό, οργώνεις λίγο ακόμη το πάτωμα..and just now συνειδητοποιείς ότι έχεις μείνει μόνη στο σπίτι, η ώρα είναι 20:00 κι έχεις μια ώρα περιθώριο μέχρι ν’αρχίσει το NCIS και τολμάς να πλησιάσεις τον υπολογιστή και ν’ανοίξεις την γνωστή πλατφόρμα του mis με 1000 σφυγμούς το δευτερόλεπτο (σιγά καλέ τρελάθηκες, πώς κάνεις έτσι;)
..και μόλις πατήσεις στην πρόταση «Αποτελέσματα Β’επιπέδου» σκεπάζεις με τις παλάμες σου τα μάτια και περιμένεις, ανοίγεις μια χαραμάδα τα δάχτυλά σου και βλέπεις θαμπά κάτι λέξεις, προτάσεις, πηγαίνεις προς το τέλος και εντοπίζεις τη μαγική λέξη ΕΠΙΤΥΧΩΣ!!..oh, my god, επιτέλους, απίστευτο, ο νους σου τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα στις συμμαθήτριες και τους δασκάλους που είχες και στα όσα απίστευτα έζησες μαζί τους..και νιώθεις την απόλυτη, την πραγματική μακαριότητα να σε περιτυλίγει…




Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

...της Ελλάδος παιδιά...

Σοφία Βέμπο - Παιδιά της Ελλάδος παιδιά

Μουσική/Στίχοι: Σουγιούλ Μιχάλης/Τραϊφόρος Μίμης

Απο την μουσική συλλογή του Ν.ΣΔΡΕΓΑ

Οι στίχοι γράφτηκαν πάνω στην προϋπάρχουσα μελωδία του τραγουδιού "Ζεχρά"

 


"Μεσ' τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε ν' αντικρίσουνε
Τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν να νικήσουνε

Μα για 'κείνους που 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
Και ποτέ καμιά ας μη κλάψει
κάθε πόνο της ας κάψει, κι ας ευχόμαστε

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά

Λέω σ' όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνε
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα, δεν ταιριάζουνε

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε σαν Σουλιώτισσες

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά...

Με της νίκης τα κλαδιά
σας προσμένουμε παιδιά..."



https://youtu.be/CucnoWtPTNg