Σαν φωτοβολίδα...

Στις φωτοβολίδες της ζωής μας..που σκάνε συνεχώς και φωτίζουν τις σελίδες της πορείας μας..και διώχνουν το ζοφερό έρεβος των κυκλώπειων σπηλαίων-κλειδούχων της επίφοβης ασφάλειας στις ανήμπορες στιγμές του μεγάλου μας ταξιδιού..

..και χρωματίζουν, χωρίς προϋπολογισμό, τα μάτια μας..κι απλώνουν το χέρι τους την αναπόδραστη στιγμή της προγνωστικής πτώσης..και μας σηκώνουν για ν'αντικρίσουμε το ασύνορο των ορίων μας..

..κι απεκδύονται, χωρίς πτωτικούς ενδοιασμούς, την προσωπίδα της ανούσιας επίφασης..κι αποκαλύπτουν τις ρωγμές του παλαιϊνού τους χώρου που γεννοβόλησαν τα δικά τους τολμήματα και ζυγιάσματα των εύθραστων ισορροπιών τους..

..γιατί μας αγάπησαν πολύ..και μας σκέπασαν με τις ανάσες τους..μας περιτύλιξαν με τις δυναμερές τους σκέψεις..

..και στέκουν μαζί μας, όχι ως άσχετοι ζητιάνοι της στιγμής, μα ως ακρίτες, άγρυπνοι στα ξημερώματά μας...

https://youtu.be/rNzTioOdFTI