Εκεί στο Νότο..

      Σου λένε να κατέβεις Λυβικό..στον Κουδουμά με καλούς ανθρώπους αντάμα..συμφωνείς και φεύγεις, 80 χιλιόμετρα από Ηράκλειο, ανεβαίνεις 1230 μέτρα υψόμετρο, στον Αστερουσιώτικο Κόφινα και κατεβαίνεις, 3 ώρες μες το νερό, κάτω σε μιαν άκρα της Κρήτης, γεμάτη σπηλιές-ασκηταριά αγίων από χρόνους πολλούς (βάζεις καλού-κακού σημάδια για το δικό σου ασκήτεμα), προσκυνάς τη Δεκαπενταυγουστιάτικη Παναγία, ακούς ιστορήσεις θαυμάτων κι ανήκουστων περιστατικών, ανάβεις κεράκια πολλά, έχεις πολλούς στη σκέψη σου, θυμάσαι ζώντες, κεκοιμημένους, παίρνεις ηγουμενική ευχή, φεύγεις, κατηφορίζεις στην παραλία, τραβάς σε 2 μέρες 100 φωτο, σκεπάζεις τα μάτια σου από τις φλασιές του ήλιου σε μια σπηλιά, έχεις τύχη βουνό, όχι απλό αλλά ούτε και του Έβερεστ, όχι, πιο πάνω, γιατί ο καλός θεός αποφάσισε να σου χαρίσει, στην καρδιά του καλοκαιριού, μια ολόκληρη παραλία αυτού του Νότου ολοδική σου με μπόνους κάτι βραχόσπηλα τέλεια ν'απλώσεις το κορμάκι σου και ν'αναστενάξεις χωρίς να έχεις τίποτ'απολύτως, μα ούτε κάτι το ελάχιστο, για να γκρινιάξεις, όπως σου ταιριάζει. 
      Έλα Παναγία μου, λες, τι θαύμα είναι αυτό, μπροστά στα μάτια μου, ψάχνεις να βρεις τις έγνοιες που σου πλάκωναν την ψυχή, μα δεν τις βρίσκεις, πού πήγαν αναρωτιέσαι, έλα ρε, η Παναγία σου τις αφαίρεσε μόλις ακούμπισες το κεφάλι σου στην εικόνα της ρε, χαζή είσαι, πού να το καταλάβεις σαΐνι μου..χτυπάει καμπανάκι να παρακαθίσεις σε τράπεζα, όπου τρώνε όλοι οι ταξιδιώτες εκεί, τα μάτια της μαγείρισσας σε γλυκαίνουν ως τα κατάβαθά σου, της φιλάς το χέρι, σ'αγκαλιάζει σαν τη μάνα σου..φεύγεις ξανά για να βουτήξεις επιτέλους στην καρδιά του θαλάσσιου κόσμου που σε τραβάει σα μαγνήτης και σε κυκλώνει σαν τολμηρός εραστής και σε σπρώχνει να γεννηθείς ξανά μέσα στην αλμυρή του αγκαλιά που είναι μόνο για σένα, για σένα μόνο..και το δέρμα σου ασπρίζει αλατισμένο με τη σέσουλα και τα σωθικά σου λιώνουν με τη θέρμη του ήλιου ολόγυρά σου κι αργότερα, την ώρα που τόσα διαμαντάκια αστράφτουν στον ουρανό σου, εσύ απεκδύεσαι τα πάντα και βουτάς ξημερώματα, για λίγο, ξανά μέσα στην θαλασσινή σου πατρίδα, αυτήν που όλο αποχωρίζεσαι και που πάντα σε περιμένει γοργόνα μυστηριακή, αχόρταγη, μάνα τροφός για σένα, για όσους τη λατρεύουν και την επιθυμούν στα πιο βαθιά τους όνειρα..