- Ρένα, έλα να με βοηθήσεις με τα μελομακάρονα!
(ανάμεσα σε δυο αδελφές, η Ρένα είχε την πρωτοκαθεδρία στην κουζίνα κι όχι μόνο..ήταν φτιαγμένη για δουλειές..τέλος!)
- Καλά, τώρα..
- Ακόμα;
- Έρχομαι, αμάν..
- Πόση ώρα θα περιμένω;
(πολλή, αν έχεις κόρη που έχει μετατρέψει
την αναβλητικότητα σ'επιστήμη..)
- Ορίστε ήρθα, άντε να τελειώνουμε!
- Ανακάτευε το λάδι, μη σταματάς..
- Μμμ..καλά (δώσ'του ανακάτεμα μετά μανίας)
- Πρόσεχε! (μάλιστα..άμα είσαι εκ φύσεως προσεκτικό άτομο
τι ανάγκη έχεις;)
- Πορτοκαλόζουμο, αλουσά (μπλιαχ, τι χρειάζεται αυτό το πράγμα; στάχτη θα βάλεις μέσα;)
- Έλα τελείωνε παιδί μου, έχουμε κι άλλα υλικά (ωιμέ)
- Μαμά κουράστηκα, ακόμα θ'ανακατεύω;
- Λίγο ακόμα και τελειώνουμε..ρίχνω αλεύρι, περίμενε μια στιγμή να βάλω μαστίχα!
(μάνα, γιατί με γέννησες; πιο καλά δε θα'ταν να ήμουν
σε άλλο παραμύθι κι όχι ίδια Σταχτοπούτα να κάνω δουλειές όλη την ώρα;)
- Τώρα θέλει προσοχή μην καούν κι αύριο (;;;) θα φτιάξουμε κουραμπιέδες! (αχ, πόση ευτυχία Θεέ μου!)
..και ναι, την επόμενη που ξημέρωνε ο καλός Θεός την ημέρα
το Ρηνιώ, με μεγάλο κέφι έμπαινε στην πολυφίλητη κουζίνα
και βουρ κι από την αρχή η λεκάνη με το βούτυρο (του γάλακτος) και τα λοιπά στοιχεία που απαρτίζουν τη ζύμη για καμιά πενηνταριά και βάλε αξιοπρεπείς κουραμπιέδες τόσο αμυγδαλένιους και τόσο μυρωδάτους..αχ..αχ..αχ..
Πέρασαν τα χρόνια και η Ρηνούλα πήγε σ'άλλο σπίτι όπως διακαώς ανέκαθεν επιθυμούσε κι ήρθαν τα πρώτα Χριστούγεννα και σκέφτηκε να ανασκουμπωθεί να φτιάξει κι αυτή με τη σειρά της στην κουζίνα της τα δικά της γλυκά. Η επιτυχία που σημάδεψε αυτήν την προσπάθεια (τι να πρωτοθυμηθεί..τα κουραμπιεδάκια που θα μπορούσαν ν'αποτελέσουν τέλειο όπλο εναντίον όποιου τολμούσε να την ενοχλήσει ή τα μελωμένα της που βγαίνοντας από τα μέλια υποβάσταζαν και κομμάτια από την πρώτη πάρτη που είχε κατά κακή της τύχη ξεχαστεί στο πάτο του μαρτυρικού σκεύους που αν είχε φωνή..είδες ατυχία;)
..η επιτυχία λοιπόν αυτή την έστελνε χωρίς καθυστέρηση κάθε επόμενο έτος στον φούρνο (βλ. χρυσωρυχείο) της γειτονιάς της προκειμένου να γευτεί, χωρίς κόπο πλέον, τα πατροπαράδοτα..αλλά, όπως σε κάθε αξιοπρεπή ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και σε τούτην εδώ υπάρχει μια συνέχεια, αντάξια των ηρωϊκών προσπαθειών του μεσαίου, ταλαίπωρου, μέσα στη μαμαδίστικη κουζίνα, παιδιού της οικογένειας..
Ξημέρωσε λοιπόν η μέρα που δοκιμάζοντας τ'αγοραστά εδέσματα μύρισε ακόμα πιο έντονα τη μυρωδιά των μοσχομυριστών γλυκών που έφτιαχνε με τη μαμά της κι η γεύση της μαστίχας και το άρωμα των καρυδιών που κρυβόταν στα μελομακάρονα, της κράτησε το χέρι και την οδήγησε να βρει τα τεφτέρια με τα καλλιγραφικά γράμματα της μαμάς Ευαγγελίας που έγραφε τις συνταγές από τη δική της μαμά κι από τις φίλες της κι ως εκ θαύματος αξιώθηκε να φτιάξει και να γευτεί (και να γευτούν κι άλλοι μαζί της, που αρχικά έλεγαν να μη φτιάξει καθόλου γλυκά.."είναι εντελώς περιττά!") ακριβώς τα ίδια γλυκάκια που με το ζόρι βοηθούσε να γίνουν όταν ήταν μικρή και να ταξιδέψει μέσα στην ίδια κουζίνα που τώρα μένει άδεια και σιωπηλή και να ζεσταθεί στην υπέροχη θαλπωρή των αναμνήσεών της και να δακρύσει την ώρα που η καρδιά της χτύπησε ξέφρενη, γεμάτη χαρά, γιατί είχε φτάσει ο καιρός του θερίζειν επιτέλους..
Μελομακάρονα
Βάλτε σε μια λεκανίτσα 2 φλυτζάνες λάδι, 3/4 της φλ. ζάχαρη, 3-4 ρακόπτηρα κονιάκ, 1-2 ρακοπότηρα λικέρ μαστίχα, 1/2 κουταλάκι σόδα, τριμμένη μαστίχα, 3/4 της φλ. πορτοκαλόζουμο και ξύσμα πορτοκαλιού, λίγη κανέλα και γαρύφαλλο κι ανακατέψτε. Προσθέστε σιγά-σιγά το αλεύρι, όσο σηκώσει, περίπου 1 κιλό (για όλες τις χρήσεις), 1 κουταλάκι του γλ. μπέικιν (οι παλιές νοικοκυρές έβαζαν κι αλουσά: στάχτη από το τζάκι ή το μαγκάλι, βρασμένη με νερό και σουρωμένη με τουλπάνι) κι όταν το ζυμάρι γίνει μαλακό και δεν κολλάει στα χέρια, ξεκινήστε να πλάθετε τα γλυκάκια. Θέλουν περίπου μισή ώρα σε μέτριο φούρνο. Αχ, Παναγία μου, ξέχασα να γράψω ότι θα πρέπει μέσα σε κάθε μελομακαρονάκι να κρύψετε με στοργή ένα κομμάτι καρύδι..εκεί βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης!! Στο πολύ τέλος ρίξτε πάνω από κάθε έργο των χειρών σας τριμμένο καρύδι και σουσάμι, καβουρδισμένα.
Ξέχασα να γράψω τι βάζουμε στο μέλωμα..ίσα μέρη νερού, μελιού & ζάχαρης..στην παραπάνω δοσολογία θέλει 1 φλυτζάνα από το κάθε είδος..τα "εμβαπτίζουμε" στα μέλια για κανένα λεπτάκι ίσα για να γεννηθεί ο έρωτας..
Κουραμπιέδες
Ξαναβάλτε σε μια λεκανίτσα 500 γραμ. βούτυρο γάλακτος και 2 φλυτζάνες ζάχαρη άχνη μαζί με 2 κρόκους και 1 ρακοπότηρο κονιάκ. Δουλέψτε τα υλικά για λίγο και προσθέστε αμύγδαλα καβουρντισμένα, περίπου 2 φλυτζάνες. Το ψήσιμο με τον ίδιο τρόπο. Κοσκινίζουμε από πάνω ζάχαρη άχνη κι απολαμβάνουμε και προσφέρουμε κι αγαπάμε..
P.S. Μην ξεκινήσετε να τα φτιάχνετε σε φάση που είστε κουρασμένοι και το ρολόϊ δείχνει κάτι σαν 10:30 βραδυνή..κρίμα να σας καούν..
..άντε και του χρόνου με υγεία κι αγάπη..
