Ήμουν κι εγώ εκεί (Το Πολυτεχνείο, το Μάλεμε κι η κουρτίνα)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Νο 4 από το τέλος...

Το Πολυτεχνείο, το Μάλεμε και η κουρτίνα

                                           Θησαυρούς ανεξάντλητους έκρυβε η μία και μοναδική ημέρα κατά την οποία χρειάστηκε να παρευρεθούμε στο Πολυτεχνείο στα Χανιά προκειμένου να τιμήσουμε κι εμείς με τη σειρά μας την σπουδαία αυτή πιστοποιητική διαδικασία. Πολλά τα μαθήματα που παραδόθηκαν και σημαντικές οι εμπειρίες που φορτώθηκαν στις αποσκευές μας...

1. Την παραμονή μιας σημαντικής ημέρας μην πεις νεσκαφέ όταν το ρολόι δείχνει 11:30 το βράδυ.....δε θα φταίει ο νες αν εσύ κοιμηθείς στις 04:30 και σηκωθείς στις 05:30....και μετά έχεις μαγείρεμα και ετοιμασίες και πέρασμα από τον Κρητικό φούρνο πριν καλέσεις ταξί....για να φύγεις.....
2. Κάθε μέρα ο εν λόγω φούρνος έχει τέλεια πιτάκια σε γεύσεις, χρώματα κι αρώματα...τη συγκεκριμένη μέρα που θες να πάρεις μαζί σου..λυπούνται λέει όχι....δεν έβγαλαν...αν θες πάρε από τα συνηθισμένα....
3. Αν κάνεις το μικρό κόπο ν'απευθύνεις το λόγο στον οδηγό του ταξί θα καταστείτε και οι δύο σοφότεροι....και σπουδαιότεροι...
4. Το εισιτήριο του λεωφορείου έφτασε στην ίδια λέει τιμή με αυτό του αεροπλάνου....
5. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα ν'ανοίξεις τις τυχόν φωτοτυπίες που κρατάς για να διαβάζεις κατά τη διάρκεια των ωρών του ταξιδίου....
6. Αν, κατά τη διάρκεια της διαδρομής με το ΚΤΕΛ, μιλάς και γελάς και πιάνεις στον αέρα με την άκρη του ματιού σου λίγες απελπισμένες ματιές των τυχερών συνταξιδιωτών σου κι έτερον ουδέν...κάνε το σταυρό σου...έχεις τύχη βουνό...
7. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε ακούν όλοι, όσο σιγά κι αν σου φαίνεται πως μιλάς ή γελάς...ειδικά αν έχεις από φυσικού σου δυνατή και βραχνή φωνή....
8. Μόλις φτάσεις στον προορισμό σου, αναζήτησε την κοντινότερη ωραία καφετέρια και κάθισε να αναλάβεις δυνάμεις...
9. Όταν πλησιάζει η ώρα της εξέτασης, πρέπει να περιμένεις κάποια-ες εκ της ομάδας, να σιτιστεί με κανονικό φαγητό, κατά προτίμηση λαδερό....
10. Στο δρόμο προς το εξεταστικό κέντρο στρίβεις και ξαναστρίβεις, ρωτάς και ξαναρωτάς...ανοίγεις κανένα google map, χωρίς να προκύπτει φυσικά κάτι θετικό...αυτό λαμβάνει χώρα μόνο σε συνθήκες προσομοίωσης υπόγειου εργαστηριακού σεμιναρίου...not in real life....
11. Όταν τελικά βρίσκεις το δρόμο και φτάνεις στο χώρο συγκέντρωσης των εξεταζόμενων, συνεχίζεις λίγο ακόμα τις στροφές και τις ευθείες...τελικά παρκάρεις και συνεχίζεις το ψάξιμο...τηλεφωνείς στους αρμόδιους...που τελικά σου λένε " θα το βρείτε μόνοι σας..."...!!!!!!!!!!
12. Εν τέλει μαζεύεστε όλοι σώοι και αβλαβείς περιμένοντας το προσκλητήριο...κάθεστε στη θέση που σας υποδεικνύουν...και περιμένετε να τελειώσει το εισαγωγικό καλωσόρισμα ο επιτηρητής που σας κλήρωσε η μοίρα....τι έκπληξη....είχες τον ίδιο...στο λίγο πιο νέο και ωραίο..και πριν 4 χρόνια....και σε ρωτάει αν έφερες μαζί σου και το φαγητό σου...γιατί βλέπει τα τυλιγμένα αλουμινόχαρτα...είσαι έτοιμη να δώσεις το κέρασμα....αλλά θυμάσαι τις συμβουλές του επισιτιστικού κέντρου και κάθεσαι κάτω...
13. Αφού εισάγεις ό,τι κωδικούς έχεις...το σύστημα ανοίγει και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τις ερωτήσεις του λεγόμενου αυτοματοποιημένου μέρους...όλα ωραία και καλά...σου φαίνονται ευκολάκια...και μάλιστα πιάνεις τον νου σου να θυμάται κάτι που διάβασε μόλις χτες...και αυτό ακριβώς είναι και η σωστή απάντηση...thanks God....
14. Πιστή στις συμβουλές του επιμορφωτή-ήρωα που είχες επί 5 συναπτούς μήνες...δείχνεις αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση και ΔΕΝ ανοίγεις καθόλου το ελεύθερο θέμα...μέχρι που...
15. ...επιτέλους σε 30 λεπτά έχεις τελειώσει με τις ερωτήσεις και βλέπεις μπροστά σου θέμα...ΜΙΚΡΟΒΙΑ....για 3-4 δεύτερα παραξενεύεσαι...αλλά κατόπιν νιώθεις ως αστροναύτης έτοιμος να εκτοξευθεί στο διάστημα...
16. Ξεκινάς και γράφεις δραστηριότητες...έρχονται και σου ανοίγουν το αναλυτικό..αλλά εσύ λες ότι δεν το χρειάζεσαι...σε κοιτούν παραξενεμένοι....δεν πληκτρολογείς όσο γρήγορα θέλεις...κάνεις λάθη και γυρίζεις πίσω...γράφεις...φοβάσαι ότι μάλλον ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα από σένα και δε θα προλάβεις...δεν βλέπεις κανένα count down..ούτε και αντιλαμβάνεσαι τι δείχνει το ρολόι που φοράς στο δεξί πάντα...
17. ....πάνω εκεί ακούς τον ευλογημένο επιτηρητή να λέει ότι έχεις ακόμα 2 ώρες μπροστά σου... και αρχίζεις ν'αναπνέεις κανονικά...όμως νιώθεις κι ένα κόμπο στο στομάχι σου....γράφεις...αλλά σταματάς κιόλας...ξεροβήχεις...πίνεις νερό...σηκώνεσαι να δώσεις ένα depon...που είχες μεριμνήσει να κρατάς στην τσάντα σου....
18. Τελικά φαίνεται ότι γράφεις γρήγορα...6 συνολικά δραστηριότητες και όλα τα πεδία συμπληρωμένα...ποιος στη χάρη σου...απλώς ήθελες λίγο χρόνο ακόμα για να περιγράψεις αναλυτικότερα τα λογισμικά σου...but ok...κι έτσι μια χαρά σου φαίνονται...
19. ...βγαίνεις έξω...χτυπάνε τα τηλέφωνα...μιλάς ζαλισμένη και χαρούμενη...ακούς τις συναδέλφους....αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι....
20. Στο αυτοκίνητο φεύγοντας, ακούς τον εαυτό σου να ρωτάει για το Αεροδρόμιο στο Μάλεμε.....ξέρεις φυσικά ότι το "αεροδρόμιο στο Μάλεμε" λειτουργούσε πολύ last year...αλλά είσαι τόσο ζαλισμένη...που το προσπερνάς...και συνέρχεσαι ακούγοντας κακαριστά γέλια στο αυτοκίνητο...γελάς μέχρι θανάτου...σχεδόν....
21. Πρέπει εξάπαντος, πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής να επισκεφτείς την Κουκουβάγια...και να δοκιμάσεις μια πανδαισία σοκολάτας με ζεστό σιρόπι...?? και παγωτό....ωχ, Παναγία μου...
22. Κάθεσαι και απολαμβάνεις τις συναδέλφους που απολαμβάνουν ευτυχισμένες την αμαρτωλή σοκολάτα...τρως και συ λίγο....
23. Φεύγεις πιο αργά απ'ότι έλεγες...ακούς τη συμπεθέρα να λέει ότι «έπρεπε να είχαμε κλείσει δωμάτια από χτες..» .....και προσπαθείς να μη μιλήσεις...γιατί εσύ τα'λεγες αυτά...από πριν...
24. Ο δρόμος της επιστροφής ατελείωτος....τουλάχιστον 4πλάσιος..από το πρωί....δεν ξέρω γιατί....ακριβώς....η κουμπάρα τηλεφωνούσε κι ανησυχούσε....μήπως μας πάνε στην Κίνα...αλλά όχι τελικά....αυτά μόνο το Κλαδάκι τα κάνει....
25. Αν κρυώνεις στο λεωφορείο και δεν σου έκοψε να κρατάς μπουφανάκι...μην ανησυχείς...έχουν θαυμάσιες ζεστές κουρτίνες....
26. Το κινητό που έχεις θέλει κατεπειγόντως πέταμα...και να τσακιστείς να πάρεις άλλο...το ξέρω..περιμένω να μου παραγγείλουν ....
27. Πριν αποχωριστείς την παρέα...κανονίζεις πότε θα ξαναβγείτε....ακούς και λένε να πάμε λέει διήμερο κάπου νότια..αλίμονο...το πιστεύω..έτσι θα γίνει....
28. ΜΑΚΑΡΙ...ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ....ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ....    

"Τούτο το χώμα..."

Αντιγραφή από http://goo.gl/48Lz0V

 
Γιάννης Ρίτσος & Μίκης Θεοδωράκης, Θα σημάνουν οι καμπάνες

Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (από τη συλλογή Αγρύπνια (1954)) Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Έργο: Ρωμιοσύνη (1966)

Με τόσα φύλλα σού γνέφει ο ήλιος καλημέρα,
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μες στα σίδερα και κείνοι μες στο χώμα.
Σώπα, όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
Κάτω απ’ το χώμα,
μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε της καμπάνας το σκοινί-
προσμένουνε την ώρα,
προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση.
Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Σώπα, όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Τι λέει ο Μίκης Θεοδωράκης για το έργο «Ρωμιοσύνη»:
Δεν ήταν μόνο η μουσική, η ποίηση, το τραγούδι…
Στα δύο κορυφαία έργα μου στον τομέα της έντεχνης λαϊκής μουσικής, τον Επιτάφιο και τη Ρωμιοσύνη, είχα την αίσθηση ότι η μελωδία ξεπήδησε σαν αρτεσιανό νερό μέσα από τους στίχους. Τι να συνέβαινε άραγες;
Νομίζω ότι αυτή η ταύτισή μου με τον ποιητή, που ξεπερνούσε τα όρια της ποίησης κι απλωνόταν σε όλο το χώρο της ζωής, της εργατικότητας, της δημιουργικότητας, της ιδεολογίας, της στάσης ζωής, της κοινής πίστης σε μια κοινή κλίμακα αξιών, στην ταυτόσημη αντιμετώπιση του χρέους, τέλος, στην κοινή μας στράτευση στο στρατόπεδο της Αριστεράς, της Εθνικής Αντίστασης, της Ελευθερίας και της αφοσίωσης στο ιδεώδες της Εθνικής Αναγέννησης, όλα αυτά δημιούργησαν μια ταυτότητα, θα έλεγα, στις δύο ευαισθησίες μας. Γίναμε συγκοινωνούντα δοχεία, απ’ όπου ποίηση και μουσική περνούσε η μια στην άλλη ώσπου να πάρουν μια τρίτη διάσταση: το τραγούδι.
Στη γιορτή των Φώτων στα 1966, κάποιο άγνωστο χέρι τοποθέτησε το χειρόγραφο του Ρίτσου πάνω στο αναλόγιο του πιάνου μου στη Νέα Σμύρνη.
Τη Ρωμιοσύνη μού την είχαν φέρει στο σπίτι γυναίκες κρατουμένων πολλά χρόνια πριν. Είχαν περάσει πρώτα απ’ τον Ρίτσο, που διάλεξε ο ίδιος τα αποσπάσματα από την Αγρύπνια για να μου τα εμπιστευθεί. Όμως τα χειρόγραφα σκεπάστηκαν από άλλα. Χάθηκαν. Ξεχάστηκαν… Ώσπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιο χέρι (χωρίς να ξέρει κανείς το πώς και το γιατί) τα ανέσυρε και τα ακούμπησε στο πιάνο. Είχαν προηγηθεί συγκρούσεις στον Πειραιά με την Αστυνομία. Ο άγριος ξυλοδαρμός και η κακοποίησή μου, γεγονότα που με επηρέασαν βαθιά. Τόσο που, μόλις διάβασα τον πρώτο στίχο, Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό… κάθισα, όπως ήμουν λερωμένος με λάσπη και αίματα και συνέθεσα μονορούφι τη Ρωμιοσύνη.
Όταν την άλλη μέρα την άκουσε ο Ρίτσος, έμεινε άφωνος. Ποτέ άλλοτε δεν τον είδα τόσο χαρούμενο, τόσο συγκλονισμένο, όσο τη μέρα που στο Κεντρικόν, που ήταν γεμάτο με αντιστασιακούς, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγούδησε τη Ρωμιοσύνη.
Θυμάμαι τον Χατζιδάκι στα παρασκήνια να του λέει: «Είσαι ο μεγαλύτερος τραγουδιστής του αιώνα μας». Ήταν η μεγάλη στιγμή που αποδέχτηκε τη φωνή και ο Ρίτσος, που απ’ την εποχή του Επιτάφιου τον βασάνιζε η ιδέα πως έπρεπε να τον τραγουδήσει γυναίκα με λαϊκή φωνή. […]
Μίκης Θεοδωράκης (Απόσπασμα από κείμενο του συνθέτη που γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1995 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ελί-τροχος)

Τι λέει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για το έργο «Ρωμιοσύνη»:
Το πιο δύσκολο έργο…
«… Από τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη, εκείνο που με δυσκόλεψε πάρα πολύ και το θεωρώ από τα μεγαλύτερα είναι η Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Σ’ αυτό το έργο χάθηκα. Έκανα πρόβα δυόμισι μήνες για να μπω στο νόημα της μελωδίας και του στίχου. Τότε βρήκα τον αληθινό μου εαυτό. Ήταν αυτό που με γέμισε. Ήταν η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας μου και της ζωής μου» λέει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη τον Ιανουάριο του 1990.
«… Τα εννέα τραγούδια της Ρωμιοσύνης είχαν μια μελωδία που δεν την έπιανε το μυαλό μου. Μελωδία τρομερή, ασύλληπτη. Ο Θεοδωράκης στις πρώτες πρόβες μού έλεγε: «Λίγο αν προσέξεις στις πρόβες, θα τα καταφέρεις, Γρηγόρη. Το έργο αυτό απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες. Μιλάει για το τι έχει τραβήξει η Ελλάδα. Τότε που κόβανε στο γόνατο το κριθαρένιο τους καρβέλι, που μπαίνανε στα σίδερα και στη φωτιά, που γέμιζαν τα κανόνια μόνο με την καρδιά τους». Και πάνω σ’ αυτή τη φοβερή ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ο Μίκης έχει γράψει μουσική για 100-200 χρόνια μπροστά. Σου το λέω υπεύθυνα εγώ, ο Γρηγόρης, που τραγούδησα τη Ρωμιοσύνη». Γρηγόρης Μπιθικώτσης
(Αποσπάσματα από το βιβλίο «Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Εγώ, ο Σερ…» με την επιμέλεια του Πάνου Γεραμάνη, εκδόσεις Κοχλίας, Αθήνα 2002)

Πηγή των κειμένων: ένθετο στο έργο Ρωμιοσύνη που διένειμε η εφημερίδα Καθημερινή το 2011

Συγκλονιστικά τα λόγια των δύο από τους συντελεστές του έργου και ακόμη συγκλονιστικότεροι οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου. Κάθε σχόλιο περιττεύει. Πάμε, λοιπόν, ν’ ακούσουμε τον Ρίτσο, τον Μίκη, τον Γρηγόρη, τον Κώστα και τον Λάκη, που τραγούδησαν τη Ρωμιοσύνη. Καλή ακρόαση!

https://videopress.com/v/ccP3V4Er


 

Ήμουν κι εγώ εκεί (To be continued...)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Νο 3 από το τέλος...

To be continued...

                   Tι συμβαίνει όταν τα επιμορφωτικά μαθήματα έχουν κλείσει τον κύκλο τους (ή τα όποια άλλα τυχόν σχήματά τους) αλλά η επιμόρφωση συνεχίζεται;
...γίνεσαι συνδετικός επιμορφωτικός κρίκος και σ'άλλες εκπαιδευτικές  βαθμίδες (π.χ. στη Δευτεροβάθμια Εκπ/ση), όταν μία των ημερών ακούς τη μεγαλύτερη αδελφή σου, φιλόλογο, να σχεδιάζει αγορές (τώρα μέσα στην κρίση...;;;) tablet..ή κάποιου άλλου μέσου τέλος πάντων με τα οποία θα μπορέσει παρακάμπτοντας τον old school σχολικό εξοπλισμό να κάνει αξιοπρεπώς τη δουλειά της...και να καταστήσει τους μαθητές της κοινωνούς της ατέλειωτης γνώσης που κυκλοφορεί εκεί έξω ελεύθερη κι ωραία...

               Γιατί σου λέει ότι και το laptop δεν τη διευκολύνει...ξέρεις τι είναι να το κουβαλάς πάνω-κάτω..;;;..(όχι, γιατί δεν έχω ..ούτε κι άλλα βασικά gadget... τέτοια κατάντια...)
...και τι μπέρδεμα και αυτό με τα στικάκια...να τα μεταφέρεις και να φοβάσαι μην τα χάσεις...κι όλοι οι συνάδελφοι τρέχουν με τα στικάκια στο χέρι... στις τσέπες...
           (επιμόρφωση Β'επιπέδου σε φιλολόγους δεν έχει γίνει...δεν υπάρχουν επιμορφωτές... - ...αλλά θα μπορούσαν να πάρουν τους δικούς μας δασκάλους...τους δανείζουμε βρε παιδί μου... μια χαρά θα τους τα πούνε...)....
…και σου περιγράφει τον πανικό τη στιγμή που κάποιο στικάκι χάθηκε... δεν το βρίσκει σου λέει ούτε η Νικολούλη... και τώρα τι θα δείξει στην τάξη...;;;.. όχι ρε γμτ... είχε τόσα αρχεία μέσα...
                …και δεν θυμάται αν τ'αποθήκευσε κάπου αλλού... άσε και το άλλο...που βάζεις σου λέει το στικάκι στον υπολογιστή...και ξαφνικά...αντιλαμβάνεσαι ότι τ'αρχεία που υπήρχαν μέσα... πάνε...δεν υφίστανται πλέον...
…μετακόμισαν σ'άγνωστη διεύθυνση... η ουσία είναι ότι χάθηκε κόπος, τους καρπούς του οποίου περίμενες να δρέψεις.. τς...τς..τς...
                ΩΧ, Παναγία μου... και ξαφνικά η φιλόλογος διακόπτει το μονόλογο των παθημάτων της και σε ρωτά, γιατί βρε συ γελάς..;;; δεν αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα...μμμμμμ... καλά ...εσείς οι νηπιαγωγοί... δεν έχετε τέτοιες έννοιες...;;;
                ..και τότε... έρχεται η στιγμή και ώρα που αρχίζεις και παίρνεις το αίμα σου (τα ξενύχτια σου, τα νεύρα σου, τις μλκ που έκανες, το άγχος σου) πίσω... και μεταμορφώνεσαι σε mini επιμορφωτή Β'επιπέδου (καλά...)
                 …και της λες ν'ανοίξει το gmail της και να δει τα τετραγωνάκια πάνω δεξιά....(αφού πρώτα της δείξεις την ανώνυμη περιήγηση...τι είναι πάλι αυτό...;;; …κοίτα να δεις...)
                ...και ανοίγεις το drive... και τα κοινόχρηστα έγγραφα... και τη χρήσιμη δικτυογραφία... δείχνεις το prezi... και τόσα άλλα... και προσπαθείς να συνεφέρεις το αίμα σου... γιατί έχει μείνει χωρίς μιλιά... κι ανάσα... (αν είναι δυνατόν... όλα αυτά είναι εδώ... στο mail μου ...;; κι εγώ δεν είχα ιδέα...;;;...!!!!!!!!!!....πω, πω, πω, θα τα δείξω στους συναδέλφους...)...α, γεια σου....
                …και πού να δεις αδέλφι... τι άλλα σπουδαιότερα μάθαμε στα μαθήματα... (μα μου τα έχεις ξαναπεί....).... συνεχίζω ακάθεκτη... τι ομάδα φτιάξαμε... τι γέλια κάναμε... πόση φασαρία... τι φάγαμε και ήπιαμε...

                …πόσες δυσκολίες ξεπεράσαμε.. τα ξενύχτια τα ξέρεις... και κοίτα ξανά με προσοχή το ιστολόγιό μας... και δε φαντάζεσαι τι φοβερούς δασκάλους είχαμε... και πόσα τους χρωστάμε...
                …και τι φιλίες δημιουργήθηκαν εκεί κάτω στα υπόγεια...τα γνωστά...
                …μ'αυτά μας τα έχεις ξαναπεί βρε παιδί μου...ναι ρε συ...αλλά πρέπει να επαναλαμβάνονται...για να μην λησμονηθούν...πράγμα απίθανο.... πάντως η ουσία είναι πως όλα αυτά δεν περιγράφονται...
πρέπει να είσαι πολύ τυχερή ...για να τα ζήσεις...

…άντε και στα δικά σας...όσοι δεν επιμορφωθήκατε ακόμη...

Αχ, Κρήτη...

"Τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον..."

http://antikleidi.com/2014/11/27/mazema-elias/

Ήμουν κι εγώ εκεί...(Ωχ, Παναγία μου...)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Νο 2 από το τέλος...

Με τη επιμορφωτική φράση-κλειδί Ωχ, παναγία μου, δεν υπάρχει επίσημη ανάρτηση, οπότε σήμερα φτάσαμε στην ημέρα της πλήρωσης του χρόνου...
...για να περιγραφούν, κάτω από αυτήν την ομπρέλα, τα σεπτά Πάθη των Προϊστάμενων συνάδελφων Νηπιαγωγών...εδώ θα κάνουμε μια παράκαμψη για να προσθέσουμε και τους αξιότιμους Διευθυντές των Δημοτικών σχολείων...
χρεώνοντάς τους ένα μικρό, φυσικά, μέρος των συγκεκριμένων Παθών, τα οποία έχουν εναρκτήρια ημερομηνία την 1η του Ιούνη, όλων των  σωτήριων ετών (που καλύπτουν την επαγγελματική σταδιοδρομία του πλήθους των φερέλπιδων εκπαιδευτικών που τοποθετήθηκαν εκόντες-άκοντες στην ηλεκτρική διευθυντική καρέκλα...)
                Ξεκινώντας τις εγγραφές προετοιμάζεσαι βγάζοντας πλήθος φωτοτυπιών, αγνώστου αριθμού και αναγκάζοντας το τελευταίας (;;;) τεχνολογίας μηχάνημα που στολίζει το Νηπιαγωγείο σου να ξεπεράσει τα αποδεκτά όρια της υπερθέρμανσης...εν τω μεταξύ σταυροκοπιέσαι να μην χαλάσει...γιατί μετά θα μπεις σε δρόμους που δε θα ήθελες να δεις ούτε τον εχθρό σου...(καλά μια Νηπιαγωγός δεν έχει εχθρούς ... λέμε τώρα...)
...τοποθετείς τις φωτοτυπίες σου σε κουτιά... και τις ελέγχεις... ένα για τις αιτήσεις... δύο για τις υπεύθυνες δηλώσεις.... τρία για τη δήλωση ολοήμερου.... τέσσερα για το Α.Δ.Υ.Μ... μπράβο μας... είμαστε οκ....
και ξεκινάς με χαμόγελο.... και καλή διάθεση... κι αναρωτιέσαι πόσες εγγραφές θα έχεις φέτος... μια και το σχολειό σου είναι σε περιοχή πυκνοκατοικημένη, με νέα κτίσματα και πολλές νέες οικογένειες....
αμάν... όλο το Ηράκλειο Μεσαμπελιές ανέβηκε... πριν 2 χρόνια είχες 80 νήπια.... κι ευτυχώς (;;;) που σταμάτησαν να κτίζουν, λόγω κρίσης.... αλλιώς...
…ναι, αλλά μην παραπονιέσαι.... είσαι δίπλα στο σπίτι σου... κι αν ήθελες λίγα παιδιά να πήγαινες στα ωραία χωριά μας....
ναι βρε παιδί μου....αλλά και στα χωριά που έτρεχα, χωρίς να σκοτωθώ, ενώ λογικά θα'πρεπε...(!!!!!) πάλι είχα πολλά παιδάκια....
εμ... σου τρέχουν καημένη μου....τι να κάνεις.... οk...no problem.... τα μικρά μ'αρέσουν..... στη γειτονιά μου, όταν παίζαμε όλο τη δασκάλα έκανα....τρελά γλέντια....
                ...έρχονται λοιπόν οι γονείς, μαμάδες, με λίγη αγωνία στο μάτι.... μπαμπάδες, με μια παραπάνω σιγουριά κι ανεμελιά... τους ζηλεύω.... κι αρχίζουν και συμπληρώνουν τα έντυπα... και πάντα μα πάντα θα κάνουν λάθος την υπεύθυνη δήλωση.... γράφουν τα στοιχεία του παιδιού κι όχι τα δικά τους... όχι όλοι βέβαια... η πλειοψηφία πάντως λες και δεν έχει ξανασυμπληρώσει τέτοια δήλωση..... και φέτος που προσέχεις παραπάνω και διορθώνεις...
λες μετά ότι εντάξει όλα σωστά...αμ δε.... όταν τα ελέγχεις βλέπεις λάθη... και φτιάχνεις κατάλογο με τα ονόματα που θέλουν διόρθωση... τον καρφιτσώνεις στον πίνακα πάνω από το γραφείο ..... πάνω από άλλα έγγραφα... χώρος δεν υπάρχει πλέον....και το έχεις κι αυτό στα υπ'όψιν.... σιγά καλέ... τι άλλο έχεις να κάνεις...;;;;                   
                …και φτάνεις εκεί γύρω στις 20 του μήνα.... και κάνεις την απογραφή.... για φέτος 48 νήπια.... plus 24 προνήπια... μπράβο… τα χρυσά σου.... ζωή να'χουν.....
και στέλνεις στο γραφείο, μια ζωή καθυστερημένα....τα στοιχεία.... και περνά το καλοκαίρι .....και λες... άντε μωρέ ν'ανοίξουμε επιτέλους.... και ανοίγεις... κάνεις και το σταυρό σου.... λες μωρέ να'χουμε κι άλλες εγγραφές...;;;;...
και ως εκ θαύματος...ο καλός θεός σε ακούει και καταφτάνουν κι άλλοι γονείς....και γράφουν....6 νήπια κι 1 προνήπιο.... και κάνεις τη σούμα ...54 νήπια...και 25 προνήπια...

Αχ, Παναγία μου... τι ωραία....
και πού θα μπούνε..;;;...και μετατρέπεσαι σε τηλεφωνήτρια και ψάχνεις συναδέλφους....στο 60ο που είναι το Κλαδάκι....στο 70ο.....που είναι η Μαρία....στο 76ο που είναι η άλλη Μαρία...στο 52ο που είναι η Χαρά....στο 49ο που είναι η άλλη Μαρία...στο 33ο & στο 9ο....χτυπάς και στο γραφείο για να διατυπώσεις απ’έξω -απ’έξω το φλέγον ζήτημα....
                …και περνάς στην επόμενη πίστα για έμπειρους.... τηλεφωνείς στους γονείς... επιστρατεύεις όλη τη διπλωματία που διαθέτεις.... ευτυχώς έχεις κάμποση....
                 …ακούς και λένε... εντάξει... μπορούμε να πάμε στο άλλο σχολείο...αν και δε θέλουμε να φύγουμε από σας.... (είναι φουλ ερωτευμένοι...)...
                ...ακούς κι άλλους που σε απειλούν με μηνύσεις.... και ρωτούν ποιος είναι ο προϊστάμενός σου... γιατί δεν πρόκειται να φύγουν από το σχολειό σου... ο κόσμος να χαλάσει... να φύγουν άλλοι....
                …και πότε θα μπορούν να παίρνουν το παιδί τους στις 14:00..;;;;.... και τι ώρα τρώνε μεσημεριανό...άλλοι τηλεφωνούν και λένε ότι θα παίρνουν το παιδί τους στις 12:15... και όχι στις 15:45.
                ...μα έτσι είχατε δηλώσει τον Ιούνιο, τολμάς να τους διακόψεις... όχι... θυμάμαι πολύ καλά σου λένε..... περιμένετε να δω στις δηλώσεις σας....(όταν δεν έρθουν τρέχοντας επί τόπου...) μα έχετε δηλώσει ολοήμερο...

…ναι, αλλά βρήκα δουλειά στις 14:30 και δε με βολεύει η πρώτη μου δήλωση.... και τηλεφώνησα, σου λέει στο γραφείο σας.... κι ένας εκεί μου είπε ότι το παιδί μου δε φεύγει από κει ό,τι κι αν κάνει αυτή η διευθύντρια...
                ...που να χτυπηθεί κάτω....και πάνω εκεί παίρνεις (λίγο) ανάποδες και υψώνεις τη φωνή… και ρωτάς ποιος λέει αυτά τα πράγματα....είμαστε καθόλου σοβαροί....και σου απαντούν.... μα όχι.... καλά.... έχετε κι εσείς δίκιο...
                ...και κατεβάζεις ταχύτητα.... και στέλνεις άλλο παιδί σε παραπλήσιο σχολείο.... κι επικοινωνείς με τη συνάδελφο... και σου λέει... γράψε το παιδί... και μετά κάνε μετεγγραφή… και ρωτάς.... γιατί να το γράψω και να φαίνεται στο my... αφού θα έρθει σε σας...όχι, λέει.... έτσι πρέπει, καλά βαριέσαι να το κάνεις...;;; δε θέλετε να δουλέψετε καθόλου....;;;.
                ...αχ, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ.... θέλω ή δε θέλω...;;;;... τελικά το στέλνεις σε άλλη συνάδελφο που δεν έχει μπει σε μεταγραφικό τρυπάκι... αλλά τηλεφωνείς 5-6 φορές στον καθένα που θα φύγει...για να έρθει να πάρει τα χαρτιά του...και κάνεις έναν απολογισμό... και λες... έχουμε 44 νήπια.... χωρισμένα...σε 2 τμήματα...δόξα σοι ο θεός....
                ...και πάνω που σου'ρχεται να βαρέσεις ενέσεις μες στο μάτι.... χτυπάει για μια ακόμη φορά το τηλέφωνο (my love)....και σου λένε, με ψαρωτικό ύφος, ότι θέλουν την κ. Ειρήνη....
                ...και λες από μέσα σου ωχ, Παναγία μου...τι έκανα πάλι...
 ...και κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι σου μιλάει ο τέως επιμορφωτικός υπεύθυνος τεχνικής υποστήριξης... που ζάλιζες στα υπόγεια τόσους μήνες....
και αναπνέεις πιο κανονικά.... και γελάς... και λάμπουν τα μάτια σου... γιατί σου λέει να πας να πάρεις το υλικό που λέγαμε από πέρυσι... μην περιμένεις να στο φέρουμε κιόλας... καλέ, εντάξει θα πάω...τέλεια...αχ, ρε Γιώργο...σου χρωστάμε.... ευχαριστούμε... να'σαι καλά....
                ...τι καλός άνθρωπος μωρέ παιδί μου...τι ανθρώπους γνώρισα....πολύ τυχερή....
                ....κοίτα όμως να δεις τι καλό κάνει ακόμα αυτή η επιμόρφωση.... ευλογία θεού πραγματικά...πόσο τυχερή ήμουν που συμμετείχα....και γράφω στην manitaropita ....αφού πήρα παραγγελία....ειδικά αφιερωμένη στον τεχνικό μας.....που θα συνεχίσουμε να ζαλίζουμε.....Χίλια ευχαριστούμε...

Ήμουν κι εγώ εκεί...(Blessed…)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Νο 1 από το τέλος..

       Blessed

Ως επιμορφούμενη στις ΤΠΕ εκπ/κός ΠΕ 60 που προσπαθούσε να κατανοήσει τα όσα θαυμαστά μάθαινε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων της, οφείλω μια τελευταία (;) αναδρομή & αφιέρωση σε μια θεμελιώδη σκέψη που ταξίδευε, τω καιρώ εκείνω, με αξιοθαύμαστη συχνότητα στο νου μου. Ίσως γιατί δεν είχε εξερευνήσει όλα τα δαιδαλώδη μονοπάτια που της έκλειναν το μάτι προσκαλώντας την σε νέα δελεαστικά tours.

“Mακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών». Οι μακαρισμοί στην καινή Διαθήκη ήταν ένα κεφάλαιο που κέντριζε αρκετά τη φτωχή μου διάνοια και μ’ανάγκαζε να κάνω μια στάση, food for thought για τα χρόνια που σύχναζα σε κατηχητικά και συναφείς κοινωνικές ομάδες. Σκάλωνα όμως στο φτωχό πνεύμα που πρέπει να διαθέτουν όσοι θέλουν να είναι (κι όχι μόνο να φαίνονται) μακάριοι δηλαδή ευτυχισμένοι. Αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η πρόταση γιατί φυσικά δεν της έδινα μόνο μία ερμηνεία αλλά τώρα που το σκέφτομαι το μυαλό μου γέμιζε, κατά την προσφιλή μου συνήθεια με fractals χιλίων διακλαδώσεων και προσομοίαζε με εκείνα τα ωραία πεδία παρουσιάσεων, τα υπαγόμενα στην ομπρέλα του prezi. Ξεκινούσα από ένα σημείο το οποίο με πήγαινε λίγο παραπέρα κι από εκεί προεκτείνονταν χίλιες & μία διακλαδώσεις γεμάτες χρώματα, σχήματα κι άλλα παρακλάδια και περικοκλάδες. Όταν άρχιζε το presentation τίποτα δε μπορούσε να το σταματήσει, ειδικά όταν είχα κάτι, σαφώς σημαντικότερο να εκτελέσω.

Μακάριοι οι πτωχοί..δηλαδή τι εννοεί ο δημιουργός;

* Μακάριοι όσοι δεν υπερηφανεύονται για την πολλή τους εξυπνάδα και συγκεντρώνονται στα καθήκοντά τους;

* Μακάριοι όσοι παριστάνουν τους χαζούς συνεχίζοντας κανονικά την πορεία τους σ’αυτήν τη γη;

* Μακάριοι όσοι προσπαθούν να ταπεινώνουν τον πολύ σπουδαίο εαυτό τους & να υπηρετούν το σύνολο χωρίς να περιμένουν επιβράβευση;

* Μακάριοι όσοι ταξιδεύουν σε χαμηλές πτήσεις και πλέουν με χαρά στον δικό τους κόσμο;

* Μακάριοι όσοι δεν ακούν, δε βλέπουν, δε μιλούν, ΔΕΝ γράφουν, δεν ενοχλούν με την παρουσία τους κανένα;

* Μακάριοι όσοι έχουν απλό μυαλό & πνεύμα που δεν δημιουργεί χιλιάδες links εδώ κι εκεί και δε βουλιάζουν μέσα σε θάλασσα σκέψεων, υποθέσεων, ερωτημάτων, επιθυμιών, απόψεων, κρίσεων & απαντήσεων;

* Μακάριοι όσοι γνωρίζουν όσα λιγότερα είναι δυνατόν και δεν επιδιώκουν να μάθουν άλλα τόσα κι άλλα περισσότερα ούτε κυνηγούν την άπειρη γνώση που περιπλανιέται out there και κυρίως δεν πλησιάζουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα που κυκλοφορούν;

* Μακάριοι, κατ’επέκταση, όσοι αναπολούν τις ήρεμες, γραφικές και φωτεινές μέρες που έτρεχαν από το Ηράκλειο έως το Τσιφούτ Καστέλι κι από εκεί έως τις Μοίρες για να παραδώσουν μαζί μ’άλλους αξιότιμους συνάδελφους ΠΕ 70 στον αξιαγάπητο τότε Προϊστάμενο φακέλους κι έγγραφα (και μετά έπιναν τα κρασάκια τους στα πέριξ ταβερνεία) κι έτρωγαν τον κόσμο στο σχολειό τους για να βρουν εκείνα τα καρμπόν ώστε να καταφέρουν να βγάλουν κάποια αντίγραφα;

Ποιοι τελικά μπορούν να οριστούν αυτοδίκαια μακάριοι και να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία (γεγονός που οριοθετεί και την ύπαρξή μας σ’αυτήν τη γη;)

Στο σημείο αυτό ένα σλόγκαν αναβοσβήνει στο μυαλό μου: - Μα καλά δε μπορείς να βρεις τη σωστή απάντηση μόνη σου;

Μα εννοείται ότι η απάντηση είναι ήδη δοσμένη, τη γνωρίζεις, μπροστά σου βρίσκεται ή έστω ένα κλικ μακριά σου..

Μακάριοι όσοι έχουν τη σοφία να διατηρούν τις ισορροπίες με τον τόσο υπέροχο όσο και δύσκολο εαυτό τους και συγχρόνως με τους καταπληκτικούς άλλους που συναντούν και συνοδοιπορούν και να δημιουργούν νησίδες χαράς, ευτυχίας, γέλιου, ικανοποίησης, αποδοχής, εμπιστοσύνης και δύναμης. Κάτι σαν πολύχρωμο και εκπληκτικό Kidspiration English Εdition που συνεχώς αναδιαμορφώνεται & εμπνέει τους συμμετέχοντες μακάριους δημιουργούς του.

Μακάριοι όλοι που όπως κι εγώ ειδοποιήθηκαν από την αγαπημένη τους συμπεθερούλα, την ώρα που έφευγαν από το σχολειό τους ότι ναι, επιτέλους βγήκαν τ’αποτελέσματα της πιστοποίησης και να τρέξεις αμέσως να μάθεις τι έγινε.

Σ’αυτό το άκουσμα ένιωσες λίγο ενθουσιασμό και πολύ φόβο γιατί σκέφτηκες: Ωχ, Παναγία μου, να δεις που δεν πέρασα στις εξετάσεις και καλά να πάθω γιατί δεν είχα καθίσει να διαβάσω όπως όλος ο κόσμος..και τελικά πηγαίνεις στο σπίτι, κάνεις χαλαρά διάφορες δουλειές που σε περιμένουν χαρωπά, υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται ν’ανοίξεις το σύστημα ούτε αύριο, πηγαινοέρχεσαι πάνω – κάτω, τρως κάτι, πίνεις νερό, οργώνεις λίγο ακόμη το πάτωμα..and just now συνειδητοποιείς ότι έχεις μείνει μόνη στο σπίτι, η ώρα είναι 20:00 κι έχεις μια ώρα περιθώριο μέχρι ν’αρχίσει το NCIS και τολμάς να πλησιάσεις τον υπολογιστή και ν’ανοίξεις την γνωστή πλατφόρμα του mis με 1000 σφυγμούς το δευτερόλεπτο (σιγά καλέ τρελάθηκες, πώς κάνεις έτσι;)

..και μόλις πατήσεις στην πρόταση «Αποτελέσματα Β’επιπέδου» σκεπάζεις με τις παλάμες σου τα μάτια και περιμένεις, ανοίγεις μια χαραμάδα τα δάχτυλά σου και βλέπεις θαμπά κάτι λέξεις, προτάσεις, πηγαίνεις προς το τέλος και εντοπίζεις τη μαγική λέξη ΕΠΙΤΥΧΩΣ!!..oh, my god, επιτέλους, απίστευτο, ο νους σου τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα στις συμμαθήτριες και τους δασκάλους που είχες και στα όσα απίστευτα έζησες μαζί τους..και νιώθεις την απόλυτη, την πραγματική μακαριότητα να σε περιτυλίγει…

...της Ελλάδος παιδιά...

Σοφία Βέμπο - Παιδιά της Ελλάδος παιδιά

Μουσική/Στίχοι: Σουγιούλ Μιχάλης/Τραϊφόρος Μίμης

Απο την μουσική συλλογή του Ν.ΣΔΡΕΓΑ

Οι στίχοι γράφτηκαν πάνω στην προϋπάρχουσα μελωδία του τραγουδιού "Ζεχρά"
 

"Μεσ' τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε ν' αντικρίσουνε
Τα παιδιά τους π' ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν να νικήσουνε
Μα για 'κείνους που 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
Και ποτέ καμιά ας μη κλάψει
κάθε πόνο της ας κάψει, κι ας ευχόμαστε
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά
Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά
Λέω σ' όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνε
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα, δεν ταιριάζουνε
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε σαν Σουλιώτισσες
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά...
Με της νίκης τα κλαδιά
σας προσμένουμε παιδιά..."


https://youtu.be/CucnoWtPTNg