Άθλοι;...ποιοι άθλοι;

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή...

            Πριν κάνα- δυο βδομάδες, η Μαρία Ζ. είπε σε κάποια φάση, εκεί κάτω στα υπόγεια του 20ου... (και του 56ου;;) Δημοτικού...

         "Πώς αντέξαμε βρε παιδί μου..!!!!!!!"
            και όλοι οι παρευρισκόμενοι...επιμορφούμενοι.... (για επιμορφωτές δεν ξέρω .......δεν τους πήρε το μάτι μου...) κούνησαν το κεφάλι τους αναλογιζόμενοι τα εμπόδια και τις δυσκολίες...που έμοιαζαν εξαρχής ανυπέρβλητα...μα 40 μαθήματα (Κλαδά, άξια μαθήτρια ε..;;;)..;;;; από το Δεκέμβρη μέχρι το Μάη..;;;;Τρίτη-Πέμπτη...βρέξει-χιονίσει..;;; και έβρεξε...και χιόνισε...εμείς εκεί...ούτε να μας είχανε ταμένες.....

            …και τότε (πράγμα παράξενο)...ο νους μου έκανε ένα γκελ..και ανέσυρε ένα link...από τα αξέχαστα χρόνια του δημοτικού σχολείου...του 6ου...
κι άνοιξε τη σελίδα των μύθων...με προεξάρχοντα αυτόν του Ηρακλή...και των παθημάτων που είχε υποστεί...πάντα είχα κόλλημα με τους παθούντες ήρωες (άξια ή ανάξια, αδιάφορο...αν και έτεινα προς τους αξιοπαθούντες)

                   και έκανα την ταύτιση με τους δικούς μας άθλους....

1ος. Το λιοντάρι της Νεμέας. Ο ήρωας χρειάστηκε να παλέψει ο ίδιος με το θηρίο....ώσπου το έπνιξε....εμείς με τι θηρία χρειάστηκε να παλέψουμε...ωχ, Παναγία μου..δεν κατάλαβα τίποτα...ωχ, Παναγία μου...και τι θα μαγειρέψω γι'αύριο......ωχ, Παναγία μου...πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο....ωχ, Παναγία μου...και τι με περιμένει στο σπίτι...ωχ, Παναγία μου ...και πότε θα τελειώσω τα σενάριά μου....ωχ, Παναγία μου...πάλι έκανα φασαρία....   ωχ, Παναγία μου και στο σχολειό δεν παλεύονται....ωχ, Παναγία μου...και φωνάζει ο Γιάννης..και μου έχει σπάσει τα νεύρα...μα στο τελευταίο μάθημα βρήκε...;;;;;; μμμμμ δε φταίει αυτός......

2ος. Η Λερναία Ύδρα. Ο ήρωας αναγκάστηκε, επειδή, όταν έκοβε ένα κεφάλι από τα 9, φύτρωναν άλλα 2, να καίει κάθε φορά το κόψιμο με φωτιά...πως γινόταν...και σε κάθε επιμορφωτικό μάθημα ...πάνω που λέγαμε....αχ..ωραία το καταλάβαμε..να το φτιάξουμε με τα παιδιά στο σχολειό, πάμε παρακάτω, εύκολα θα είναι.......και παίρναμε αναπνοή....να ξεφυτρώνει πάλι νέο εμπόδιο...αυξανόμενη ένταση του φαινομένου γινόταν αντιληπτή σε περιπτώσεις ελλειμματικής προσοχής, παντελούς απουσίας συγκέντρωσης και υπερκινητικότητας. Εδώ βέβαια χρειαζόταν μαχαίρι και φωτιά εξαρχής ή σκίσιμο καμιάς γάτας...αλλά κάποιοι έδειξαν μεγαλοψυχία...άγνωστο αν νικήθηκε το τέρας τελικά...θα δείξει σε επόμενη τυχόν επιμόρφωση...(Θεός φυλάξοι).

3ος. Το Ελάφι της Κερύνειας. Είχε χάλκινα πόδια και χρυσά κέρατα και ήταν πολύ γρήγορο. Ο Ηρακλής το πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα. Γιατί εμείς τι κάναμε δηλαδή...;;; δεν τρέχαμε (μέσα σε όλα τα τρεχάματα)...να προλάβουμε να πιάσουμε όλα αυτά που μαθαίναμε....το απίθανο...το τέλειο....το ακατόρθωτο...το δύσκολο...το δυσνόητο..το "αχ...τι ωραίο..." που μας γυάλιζε από μακριά...και το πιάναμε..και το μεταδίδαμε..και καμαρώναμε...σαν γύφτικα σκεπάρνια....

4ος. Ο Ερυμάνθιος κάπρος. Έσπερνε την καταστροφή κι ερήμωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Και αυτόν τον πήγε ζωντανό στο Ευρυσθέα ο Ηρακλής. Δυστυχώς αυτή η περίπτωση μου θυμίζει τον εαυτό μου...σχεδόν ταυτίζομαι...αλλά και το καημένο το ζωάκι....τι να κάνει...;;;;...να κάθεται να κοιτάει...ακίνητο και αμίλητο;;;...ε...όχι ρε παιδί μου....δεν πρέπει να έχουμε παράλογες απαιτήσεις....ας έχουμε και κάποια επαφή με την πραγματικότητα...πάντως νομίζω ότι η επιμορφωτική ομάδα με αντιμετώπισε εξαιρετικά καλά....αν έχω παράπονο...ας μην αξιωθώ να πιστοποιηθώ βρε αδερφέ....

.

5ος. Oι στάβλοι του Αυγεία. Ήταν ο βασιλιάς με τα 3.000 βόδια. Οι στάβλοι του είχαν να καθαριστούν 30 (;) χρόνια...Ο Ηρακλής τους καθάρισε στρέφοντας προς τα κει τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού. Έτσι και το κρυστάλλινο νεράκι της επιμόρφωσης καθάρισε στο διάβα του πολλά άσχημα, στραβά και σκονισμένα σημεία.. φώτισε γωνιές....ξαραχνιάστηκαν ταβάνια...άστραψαν τα τζάμια, τα πατώματα γυάλισαν, οι βεράντες ξεπλύθηκαν, σκόνη καθόλου..ούτε για την πεθερά...τίποτα τρομακτικό δεν έμεινε κάτω από τα κρεβάτια... αχ...τι καθαριότητα...μοσχομύρισε ο τόπος βρε παιδί μου... δόξα σοι ο Θεός...

6ος. Oι Στυμφαλίδες όρνιθες. Ήταν ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά, και πετούσαν σαν σαΐτες. Ο Ηρακλής τις σκότωσε με τα βέλη του. Τα εύσημα εδώ ανήκουν ξεκάθαρα στους επιμορφωτές μας και στον τεχνικό υποστήριξης, ειδικής και γενικότερης, οι οποίοι ξεκαθάριζαν το τοπίο από όλα τα δυσοίωνα πετούμενα, τρομακτικά και ενοχλητικά...που μας έκρυβαν τον ήλιο της φώτισης....

7ος. O ταύρος της Κρήτης. Έκανε καταστροφές σε όλη την Κρήτη. Ο Ηρακλής τον πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα, που φοβήθηκε και τον άφησε ελεύθερο. Στα επιμορφωτικά αυτά μαθήματα υπήρχε και ειδικός καταστροφολόγος που είχε την τάση, άθελά του στην ουσία, να μην αφήνει τίποτα που να μην το στολίσει με την αποπνικτικό χρώμα της απαισιοδοξίας...ε..μάλλον έπρεπε να τον είχαν πιάσει και πετάξει έξω...από την αρχή...αλλά είχε τύχη βουνό...όλοι περίμεναν την επίσημη απόλυση....για να γλυτώσουν...

8ος. Tα άγρια άλογα του Διομήδη. Αυτός ήταν βασιλιάς των Βιστόνων στη Θράκη, γιος του Άρη, που έτρεφε τα άγρια άλογά του με ανθρώπινο κρέας. Το Διομήδη τον σκότωσε ο Ηρακλής και, παίρνοντας τα άλογά του, τα πήγε στον Ευρυσθέα αφού τα ημέρωσε. Ο,τιδήποτε συνήθειο είχες...ανόητο, βλαβερό, παράλογο, άχρηστο που το σήκωνες ως ειδεχθές βάρος...το άφησες με ανακούφιση και χαρά στα επιμορφωτικά υπόγεια...τώρα αν δεν το έκανες...και φορτώθηκες με επιπλέον ανόητες και βλαβερές συνήθειες....δεν σου φταίει απολύτως κανείς ...αλλά μόνο το ξερό σου....το κεφάλι....

9ος. H ζώνη της Ιππολύτης. Η κόρη του Ευρυσθέα, η Αδμήτη, ζήτησε να της φέρει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων, κι ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να εκτελέσει την επιθυμία της κόρης του. Ο Ηρακλής, μετά από πολλές περιπέτειες, βρήκε τον πολεμικό λαό των Αμαζόνων και προσπάθησε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσάς τους. Αυτές όμως με τόση ορμή τον αντιμετώπισαν και τόσο άγρια αρνήθηκαν να του δώσουν αυτό που ήθελε, ώστε ο Ηρακλής αναγκάστηκε να σκοτώσει την Ιππολύτη και να πάρει τη ζώνη. Δεν χρειάστηκε φυσικά η υιοθέτηση τόσο ακραίων ενεργειών....για να πάρουν επιτέλους οι δάσκαλοι τα σενάρια, να τα διορθώσουν, να περιμένουν να τελειώσει το ανέβασμα στην πλατφόρμα του mis....και να τα κλειδώσουν εκεί...αν και στο παραπέντε αποφεύχθηκαν τα χειρότερα... 

10ος. Tα βόδια του Γηρυόνη. Τα φύλαγε ο Όρθρος, ένα φοβερό σκυλί. Ο Γηρυόνης ήταν ένας γίγαντας με τρία κορμιά και τρία κεφάλια που ζούσε σ' ένα νησί στη δυτική άκρη του Ωκεανού. Μετά από πολλές δυσκολίες κι αφού πάλεψε με τα κύματα για να φτάσει στο νησί, σκότωσε το Γηρυόνη και το σκύλο του Όρθρο. Πολλές προσπάθειες έγιναν σε κουζίνες για τη δημιουργία εδεσμάτων, αλμυρών και γλυκών, προκειμένου να σιτιστούν οι μετέχοντες στα επιμορφωτικά δρώμενα ενώ ισάριθμες επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία...και όχι κάτι σε βοδινό δε δοκιμάσαμε...είχε πει η συμπεθέρα ότι θα φέρει μουσακά....μετά από επιμονή της άλλης συμπεθέρας....αλλά δεν....πιστεύω όμως στην επόμενη μάζωξη...ή στην επόμενη επιμόρφωση....

11ος. Tα μήλα των Εσπερίδων. Οι Εσπερίδες ήταν νύμφες που έμεναν στον κήπο των θεών που τις είχαν διατάξει να φυλάνε τα χρυσά μήλα που βρίσκονταν εκεί και που τα είχε χαρίσει η Γη στους γάμους του Δία και της Ήρας. Μαζί με αυτές τις κόρες της Νύχτας φύλακας του κήπου ήταν και ο φοβερός δράκος Λάδωνας, καθώς και ο Άτλαντας που σήκωνε τον ουρανό. Ο Ηρακλής πήρε τα μήλα με τη βοήθεια του Άτλαντα, αφού σήκωσε αυτός για λίγο το φορτίο του ουρανού στους ώμους του, μέχρι να κλέψει τα μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων ο Άτλαντας. Τόσες ώρες που ξεκλέψαμε από τις μυριάδες υποχρεώσεις μας.... και τα υπόλοιπα τρεχάματά μας...δεν πήγαν στράφι...(όπως νόμιζε κάποια...κι έλεγε ωχ, Παναγία μου πού να τρέχει) .......γιατί κερδίσαμε τα χρυσά μήλα ...της παρέας...της αγάπης...της φιλίας...της υποστήριξης...της υπομονής...της καλλιέργειας...της μάθησης....

12ος. O Κέρβερος. Τέλος, το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο. Το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες στην επιμόρφωση κατέβασαν τον ουρανό κάτω και έφεραν τη γη επάνω...προκειμένου ν'ανταποκριθούν με τη πρέπουσα επιτυχία στα νέα τους καθήκοντα...δεν χρειάζεται να το επισημάνουμε ιδιαιτέρως...μικρή μνεία ίσως χρειάζεται στην περίπτωση όπου χρειάστηκε και η κατάβαση σε κάπως πιο σκοτεινά άδυτα...και η ανάσυρση δυσκολιών και προβλημάτων που χρόνιζαν......και η απόλυσή τους στο φως και τον καθαρό αέρα....

            Ο Ηρακλής με τα δώδεκα αυτά κατορθώματά του ελευθερώθηκε από την κυριαρχία του Ευρυσθέα και γύρισε ύστερα όλο τον κόσμο βοηθώντας τους αδύνατους.

 

                                                                 Το ίδιο εύχομαι και για εμάς....

http://goo.gl/My9CwM

 

                                  1ος...;;; ή 13ος άθλος...;;;

                                                          (δεν έχει σημασία...)

           Πριν ακόμη τη συγγραφή της προηγούμενης ανάρτησης, σκεφτόμουν ότι τελικά ο Ηρακλής πραγματοποίησε ένα ακόμη άθλο.... τον πιο σημαντικό....προτού αρχίσει να ασχολείται με τους υπόλοιπους...
       ...βρέθηκε στο γνωστό σταυροδρόμι και κλήθηκε να διαλέξει ανάμεσα στην κακία και την αρετή....
           Προσωπικά δε θυμάμαι μ'ευχαρίστηση, εάν καθίσω ν'αναλογιστώ, κατά τη διάρκεια του, έως τούτη τη στιγμή που γράφω, βίου μου, τις φορές που ακολούθησα το δρόμο της κακίας...της άνεσης....της οκνηρίας...της κατάθεσης των όπλων, της καλοπέρασης...της αναβολής...της παρενόχλησης των άλλων κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων τους...(αχ...αχ...αχ)...της αποφυγής ανάληψης ευθυνών....της εθελοτυφλίας μπροστά στο καθήκον....της καλλιέργειας του εγωισμού...(φοβερό τέρας....που δηλητηριάζει, χωρίς να γίνεται αντιληπτό όλες τις πτυχές της ζωής του εκάστοτε τυχερού αχθοφόρου...)
και άλλων τινών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων όλων ή των περισσότερων ανθρώπων βέβαια....
          Η ουσία είναι ότι, ως αντιστάθμισμα έχω ευτυχώς να θυμηθώ και υπέροχες στιγμές, από τη διάβασή μου στο δρόμο της αρετής...της προσφοράς...της ανυπόκριτης αγάπης...της ανιδιοτελούς βοήθειας...της συμπαράστασης....της σωτηρίας αδελφικής ζωής...(πολύ αληθινό...)...της ενίσχυσης προσπαθειών....της επιβράβευσης...(ενώ το τερατάκι της ζήλειας με τραβούσε από το μανίκι....ή το ξήλωνε κιόλας...)
       .......και τώρα, αν καθίσω να συγκρίνω πότε ήμουν στα καλύτερά μου...κι έλαμπα σαν ήλιος...και σκόρπιζα το άρωμα της ευτυχίας....και όλοι μου έλεγαν..."μα τι συμβαίνει...βρε παιδί μου....τι έγινε και λάμπεις...;;;;"
        (ε....καλά ...ίσως να ήμουν κι ερωτευμένη...σίγουρα....κι ευτυχώς....)

      .....αν συγκρίνω λοιπόν....και αναρωτηθώ...σε ποιον δρόμο θέλω να βαδίζω...όλη μου τη ζωή....είναι προφανές τι θα διαλέξω....(γεια σου ρε Ηρακλή....ζεις...εσύ με οδηγείς...αυτό το σταυροδρόμι πάντως...το φέρνω στο νου μου...ως την πρώτη ανάμνηση...από τη μυθολογία...που τόσο μ'αρέσει....και αναρωτιόμουν...τι να έγινε στ'αλήθεια εκεί... με τι θηρία πάλεψε ο ήρωας  μέχρι ν'αποφασίσει το δρόμο που θα ακολουθούσε...)  

     ....και από την άλλη αναρωτιέμαι..γιατί, για ν'αναφερθώ σε μένα, ακολουθώ, συχνά αβασάνιστα, τον άλλο δρόμο....θα μου πείτε...γιατί σου φαίνεται εύκολος...άνετος...ασφαλτοστρωμένος....ενώ ο εναλλακτικός είναι γεμάτος βράχια...αγκάθια....χώματα...(σκόνες...αχ...αχ..αχ...), γκρεμούς...λες ...σιγά...τρελός είμαι να πάω να γκρεμιστώ...;;;;;
     .....ναι, να πας...έτσι πρέπει να είμαστε όλοι...να ζούμε με τον πυρετό της δημιουργικής τρέλας...που μας ξεσηκώνει για να ξεδιπλώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό....χωρίς να υπολογίζουμε τα εμπόδια...που φαίνονται ανυπέρβλητα.... αλλά δεν έχουν καμιά πραγματική ισχύ....ή μας τρομάζουν...στο βαθμό που εμείς το επιτρέπουμε....κάθε φορά...
    ....καλή συνέχεια στους δρόμους που επιλέγουμε να βαδίσουμε....και προσοχή στις τσουκνίδες....εντάξει...είπαμε...δε θα πάμε και ξυπόλυτοι στ'αγκάθια....διαβάστε και καμιά ορειβατική οδηγία....
      ......και κυρίως εύχομαι να βρείτε καλό και άξιο συνοδοιπόρο....αυτός αξίζει χρυσάφι....και δεν πειράζει ...και τόσο...αν δε είναι συνεχώς μαζί σας....αρκεί να τον συναντήσετε μια φορά...
      ......και να ακολουθήσετε το παράδειγμά του...χωρίς να κάνετε φασαρία.....!!!!!! 

                           

                                                                                                .....φιλάκια......