Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία...

( Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας,ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία)      Α.Κάλβος

 Αντιγράφω από τη σελίδα μου στο face...

 "το face...στο σημείο αυτό, με ρωτάει τι σκέφτομαι...ok...θα γράψω...λοιπόν...με βάση και τη χθεσινοβραδινή μας ενημέρωση...από τα πολύ σπουδαία μας κανάλια...και τους επίσης άξιους δημοσιογράφους μας....και παρακολουθώντας με τη δέουσα προσοχή το show που έλαβε χώρα στη βουλή των Ελλήνων...(των ποιων;;;)
καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μας δουλεύουν....έχουν περάσει κάτι χοντρά και ψιλά γαζιά...εξαιρετικής ποιότητας & αντοχής...που υποστηρίζουν κεντήματα άφθαστης δεξιοτεχνίας..με κλωστές DMC....τις θυμάστε...;;;; σε υφάσματα Πειραϊκής-Πατραϊκής...ας φύγω όμως από το εκθετήριο της προίκας μας...κι ας προχωρήσω παρακάτω....
τελικά οι προτάσεις των περίφημων θεσμών ισχύουν..;;; ή έχουν αποσυρθεί...;;; και για ποιο πράγμα ακριβώς καλούμαστε να ψηφίσουμε την Κυριακή;;;
νομίζω ότι το καλύτερο είναι να μην πάει κανείς να ψηφίσει...
τι νόημα έχει και τι αποτέλεσμα θα φέρει αυτή η συμμετοχή....;;;
Ο συνάδελφος Βασίλης Κ. στο google+ γράφει για τους ένδοξους προγόνους μας...και γι'άλλα θαυμαστά και ιερά....έκανα like....αλλά ρωτάω κι εδώ...ο ραγιαδισμός τρέχει ακόμα στο αίμα μας...;;;...μαζί με τις υπόλοιπες σπουδαίες και αδιαμφισβήτητης δυναμικής ικανότητες....του γένους μας...και δηλαδή θα πρέπει να παραμείνουμε ραγιάδες για καμιά 400 χρόνια...έως ότου να ανεμίσουμε πάλι κάποιο επαναστατικό λάβαρο;;;;είμαι και Κρητικιά ρε γμτ....πειράζει που θα ήθελα να ζω και να συμμετέχω σε τέτοιες ιερές στιγμές....;;;;
πριν λίγο είδα την Christine...στην tv...κι έλεγε η γυναίκα...πολύ απλά και ήρεμα...ότι μέχρι την Τρίτη,18:00 ώρα Ουάσιγκτον...θα πρέπει να καταβληθεί κάποιο ποσό...σεβαστό...ως όφειλε βεβαίως...αν δε θα συμβεί αυτό..η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος του ΔΝΤ....θα'χει την τεχνική υποστήριξη που θα χρειαστεί...
(εννοεί ως ασθενής στην εντατική...;;;; μάλλον...) αλλά....λυπάται βρε παιδί μου...δε θα φταίει για ότι επακολουθήσει....νίπτει τας χείρας...και άντε..γιατί αρκετά τα λέρωσε...για πάρτη μας....enough....!!!!! (αυτό το λέω εγώ....κι αν ήμουν στη θέση της ....{καλά να πάθω που δε διάβαζα όσο έπρεπε μικρή...}...
.θα είχα προβεί σ'άλλες ενέργειες...γιατί δεν έχω καθόλου υπομονή....)....
και άρα καλή μου Μαρία Ζ......έχουν ήδη αποφασίσει άλλοι ..πριν από μας....για μας....κι εμείς φυσικά..εδώ και χρόνια...για όσα υπέροχα λουζόμαστε σήμερα...και το κάλεσμα για δημοψήφισμα απλώς μας προσδίδει ένα fake κύρος και μια αναπάντεχη προβολή χωρίς κανένα αντίκρυσμα...και κανένα αποτέλεσμα...
και κάποια στιγμή χτες ο Βενιζέλος...(τον ακούω, όποτε μπορώ...γιατί μιλάει σωστά..ανεξαρτήτως αν τον γουστάρω ή όχι...) είπε στο κοινοβούλιο...ότι ούτως ή άλλως το κάλεσμα σε δημοψήφισμα δημοσιονομικού χαρακτήρα είναι παράνομο....και να μη γελάνε...γιατί δεν ξέρουν που εμπλέκονται...)..
keep in touch......"

" Μόλις άκουσα στον Alpha...εκτυπώνονται τα ψηφοδέλτια....
το δημοψήφισμα θα κοστίσει 40.000.000 €......
επαναλαμβάνω...το δημοψήφισμα θα κοστίσει 40.000.000 €......
σιγά το ποσό...θα μου πείτε.....
να λοιπόν που λεφτά υπάρχουν....κι εμφανίζονται σε τέτοιες δύσκολες ώρες....
άκουσα επίσης...ότι επικοινώνησαν Μέρκελ και Ομπάμα....και είπαν (κουνώντας το κεφάλι, φαντάζομαι, ως κορυφαίοι γιατροί πάνω από την κλίνη του ασθενούς....) ό,τι έγιναν όλες οι δυνατές προσπάθειες για τη σωτηρία της Ελλάδας...και επομένως...;;;;; η παράγραφος παρέμεινε, ως φαίνεται, ασυμπλήρωτη....
μα πως το λέει και η Αγ.Γραφή..." Αιρετικόν άνθρωπο, μετά πρώτη & δευτέρα νουθεσία, παραιτού..."..ε, καλά...οι λεγόμενοι θεσμοί μας νουθετούν εδώ και χρόνια....και πολύ άντεξαν....ξεπέρασαν τον εαυτό τους....ως καλοί χριστιανοί....όχι...παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε....κανένα...."

 "και λίγη εθνική ανάταση...euro 2004...απίστευτο..τι ζήσαμε...δε μπορώ να ξεχάσω....δε μπορούμε να ξεχάσουμε...!!!!!!!!!!!!!!
μπορούμε να ξαναζήσουμε παρόμοιες εμπειρίες...ναι...στο χέρι μας είναι....λοιπόν συνήλθα...και θα διαβάζω για τις εξετάσεις....captain i promise...." 

https://youtu.be/wZDHLltOeVc



 επίκαιρα κι αυτά ...
https://youtu.be/kTDvT_z9z7I 


https://youtu.be/47HDK0xTPpo 



να δούμε όμως κι αυτά ...

 http://goo.gl/RyMBWk

http://goo.gl/ytQHgg 

Once upon a time...

https://storybird.com/books/once-upon-a-time-712/

Η καρδιά μου... χάρισμά σου...

                                      https://youtu.be/Po4gToNMgdM


Στίχοι:   Alice Tori Μουσική:   Γιάννης Νικολάου 1. Παντελής Θαλασσινός   Ένα παλληκάρι ήτανε μια φορά,  που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά. Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,  «ζήτα μου οτιδήποτε» τής λέει τρυφερά. «Αν μ’ αγαπάς» τού είπε, με νάζι και καημό,  «την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ» Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,  ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του. «Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν’ αφήσω» «Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω» Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,  μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ’ τον πόνο. Γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει: «Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;» Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,  «να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της. Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,  «μήπως θα `ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη...» http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12266

Αγάπη... ξανά...

 Aντιγραφή από ......

https://plus.google.com/u/0/115010557050891610531

Να αγαπιέσαι και στα χειρότερα σου
Να δέχεσαι μια ζεστή αγκαλιά, αντί για μια γυρισμένη πλάτη
Να ξέρεις ότι κάποιος πιστεύει σε εσένα, ακόμη κι όταν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου
Έτσι αγαπιέσαι θαρραλέα.

Να ενθαρρύνεσαι να μην προσβάλλεσαι
Να γίνεσαι αποδεκτός, με όλα σου τα ελαττώματα
Να ακούγεσαι - να σε καταλαβαίνουν
Έτσι αγαπιέσαι θαρραλέα.

Η θαρραλέα αγάπη δεν έχει σχέση με την έλλειψη πειθαρχίας ή την αδυναμία του γονιού να επιβληθεί.
Η θαρραλέα αγάπη είναι τόσο ισχυρή που είναι ικανή να φανερωθεί ακόμη και στις πιο σκοτεινές ώρες - 
και να φωτίσει τον δρόμο.
Είναι εύκολο να αγαπάς τα υπάκουα παιδιά, που έχουν συμμαζεμένο το δωμάτιό τους, έχουν τελειώσει τα μαθήματά τους
χωρίς φασαρία και έχουν καλή διάθεση.
Έτσι, οποιοσδήποτε μπορεί να δείξει αγάπη.
Το να δείχνεις αγάπη, όμως σε ένα παιδί εκνευρισμένο, που έχει χάσει τον δρόμο του, που δεν έχει καλή διάθεση,
που γκρινιάζει ή είναι επιθετικό - το να του δείχνεις αφοσιώση και αγάπη άνευ όρων, θέλει δύναμη, θέλει κουράγιο.

Δεν είναι η ακλόνητη αγάπη που χαλάει το παιδί, είναι μάλλον η κλονισμένη καθοδήγηση.

Τα παιδιά είναι τα θαύματά μας, η αγάπη μας γι' αυτά κρατάει αιώνια

Positive Parenting: Toddlers and Beyond
Απόδοση: Γεωργία Γεωργιάδου

... καλά βαψίματα ... και καλά ξεμπερδέματα ...

 "...ο ζητών Εμέ... ου περιπατήσει εν τη σκοτεία...

...αλλ'έξει το Φως της ζωής..."

...αν θέλετε να το διαβάσετε... κάντε ένα κλικ...

...δάσκαλοι... με αξιοπρέπεια και φιλότιμο...   
...εύχομαι να πολεμάμε όλοι σ'αυτό το μετερίζι ....
σε όλη μας τη ζωή... όσο δύσκολο... κι αδύνατο και αν φαίνεται ...
...κάποιες φορές ...

..τελικά...βγήκε από τον Παράδεισο..;;;;

...με πάρα πολλή αγάπη αφιερωμένο στους τυχόν επισκέπτες
 (καλώς ήρθατε..καθήστε...να σας κεράσουμε...κάτι..)
εκπαιδευτικούς ή όχι...
στο κάτω - κάτω όλοι εκπ/κοί είμαστε....
με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...
προσωπικά...μετά από τόσα χρόνια και άπειρες επαναλήψεις...
..μόνο πρόσφατα αντιλήφθηκα το νόημα των λόγων του "βεβαίως - βεβαίως"

..."ε, μα πρόκειται περί παιδιών...και τα παιδιά είναι ζωηρά και ατίθασα....ζωηρά και ατίθασα...βεβαίως - βεβαίως"

....αχ πόσο δίκιο έχεις...ΤΕΛΙΚΑ....

                         

              https://youtu.be/QfjoORZ8mcs

'' Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων...''

Σταύρος Κουγιουμτζής  -  Γιώργος Νταλάρας....

.....superb....magnificent.....excellent......emotive.....!!!!!!!!!!
            


 https://youtu.be/DwV08iU68hA?list=PLEB45DFBF9D18B8DF

Ήρθε πάλι η Πασχαλιά...

                  ...αντιγραφή από  http://www.kritikamonopatia.gr/?p=9987

Η περίοδος του Πάσχα, όσον αφορά τα έθιμα, αρχίζει από το Σάββατο του Λαζάρου και τελειώνει την Παρασκευή της Διακαινησίμου. Η εβδομάδα αυτή μετά το Πάσχα ονομαζόταν από τους παλιούς «βδομάδα τω σκολώ», δηλ. Δευτέρα τω σκολώ(ν), Τρίτη τω σκολώ, όπου σκόλη ίσον γιορτή, αργία.
Το Σάββατο λοιπόν του Λαζάρου, ομάδες παιδιών ξεκινούσαν από το πρωί κρατώντας εικονίσματα λουλουδοστολισμένα (συνήθως της ανάστασης του Λαζάρου) και ένα καλαθάκι ή πανιεράκι στα χέρια και έλεγαν από πόρτα σε πόρτα τα κάλαντα του Λαζάρου. Πολλές φορές κάποιες ομάδες έφταναν και σε γειτονικά χωριά προκειμένου το κέρδος να είναι περισσότερο. Το φιλοδώρημα ήταν κυρίως φρέσκα αυγά και λιγότερο χρήματα ή λάδι.Σήμερον έρχεται ο Χριστός,
ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό τους,
τον γλυκύ και γκαρδιακό τους,
Τον μοιρολογούν και λέγουν,
τον μοιρολογούν και κλαίγουν.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει
Και εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
Και εμπρός του γονυ κλει
και τους πόδας του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου
δε θα πέθαιν’ ο αδερφός μου,
πλην και τώρα εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις........Την Κυριακή το πρωί πηγαίνανε στην εκκλησία όλοι ή τουλάχιστον ένας από το κάθε σπίτι για να πάρουν από τα χέρια του παπά το Σταυρό φτιαγμένο από πλεγμένα, περίτεχνα, φύλλα φοινίκων (βάια). Μάλιστα επειδή το χωριό μου εξυπηρετούσε ίδιος ιερέας με το γειτονικό, έρχονταν και απʼ αυτό για να τον πάρουν. Το ίδιο κάνανε βέβαια κι οι χωριανοί μου την επόμενη χρονιά που ήταν η σειρά τους.

Τους σταυρούς αυτούς τους κρεμούσαν πίσω από την κεντρική πόρτα του σπιτιού για προστασία ολοχρονίς από τους κάθε λογής εχθρούς. Η συνήθεια αυτή υπάρχει και σήμερα. Μαζί δε με τον Σταυρό έπαιρναν από την εκκλησία και ένα κλαδάκι ευλογημένης ελιάς που φυλασσόταν στο εικονοστάσι.
Από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων άρχιζαν οι λεγόμενες αγρυπνιές, επειδή οι ακολουθίες άρχιζαν πιο αργά από τη συνηθισμένη ώρα του ʽσπερνού. Κι έτσι έμπαινε η Μεγάλη Εβδομάδα:
Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη ο Χριστός εκρίθη
Μεγάλη Τετάρτη ο Χριστός εχάθη
Μεγάλη Πέφτη ο Χριστός ευρέθη
Μεγάλη Παρασκιή ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο μου Σαββάτο και πώς θα σε περάσω, απού ʽχεις πέντε ταχινές και πέντε μεσημέρια και πέντε απομεσήμερα και πάλι έχεις μέρα.
Οι πρώτες τρεις μέρες περνούσαν χωρίς κάτι το ξεχωριστό. Από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, οι νοικοκυρές ξεκινούσαν τις προετοιμασίες για το βάψιμο των αυγών. Έκοβαν φυλλαράκια από διάφορα φυτά, τα έβαζαν με την καλή τους μεριά πάνω στα φρέσκα αυγά και τα στερέωναν περιτυλίγοντάς τα με κομμάτια λεπτής γυναικείας κάλτσας που είχαν φροντίσει να φυλάξουν όταν λόγω φθοράς δεν τις φορούσαν πλέον. Κατόπιν διέλυαν μόνο κόκκινη αυγομπογιά σε μπόλικο νερό και σε ειδικό για τον σκοπό αυτό τσικαλάκι έβραζαν για αρκετή ώρα τα αυγά ρίχνοντας και ξύδι για εντονότερο χρώμα. Όταν αργότερα έβγαζαν τα αυγά και το περιτύλιγμά τους, καμάρωναν για τα σχέδια που είχαν αποτυπώσει και τα άλειφαν με λάδι για να λάμψουν. Μερικές φορές κι αν στην οικογένεια υπήρχε άτομο με καλλιτεχνικό ταλέντο αντί φύλλων χρησιμοποιούσαν μικρά σχέδια σε χαρτί κομμένα υπομονετικά με ψαλιδάκι. Ίδια διαδικασία περίπου γίνεται και σήμερα.
Τα κορίτσια την ίδια μέρα μαζεύονταν στο προαύλιο της εκκλησίας ή σε κάποιο σπίτι για να κατασκευάσουν το μεγάλο στεφάνι που θα τοποθετούσαν το βράδυ στον Εσταυρωμένο Ιησού. Το ίδιο θα γίνει και την επομένη, Μεγάλη Παρασκευή, για τον στολισμό του Επιταφίου. Συμμετείχαν και αγόρια στην όλη διαδικασία για τις πιο δύσκολες εργασίες αλλά και για να φλερτάρουν διακριτικά και όσο επέτρεπε η μέρα. Τα παιδιά πηγαινοέρχονταν στα σπίτια με αυλές για να κουβαλάνε λουλούδια, φωνάζοντας κατά διαστήματα: «Άλλος τσι κολαΐνες κι άλλος τα μυρωδικά!».
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής τα παιδιά κρατώντας ανθοστολισμένους καλαμένιους σταυρούς ή εικονίσματα της Σταύρωσης γυρνούσαν στα σπίτια του χωριού απαγγέλοντας ή τραγουδώντας κατά περίπτωση «τα πάθη του Χριστού», αυτό που οι νεώτεροι λέμε «Μοιρολόι της Παναγίας»:
Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα
σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπώνται
σήμερον έλαβαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι
οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι.
Για να σταυρώσουν το Χριστό τον πάντων Βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει Δείπνο μυστικό, να τονε λάβουν όλοι.
Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν στο θρονί της
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή της ήρθε απ’ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:
- Σώνουν, Κυρά μου, οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες
και τον υιόν σου πιάσανε και στου χαρκιά τον πάνε
κι στου Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον τυραννάνε.....

Τη Μεγάλη Παρασκευή συνήθιζαν επίσης οι γυναίκες να πηγαίνουν και να ανάβουν τα καντήλια στα ξωκλήσια της περιοχής και κυρίως στους Αγίους Πάντες στη Λούτρα, στην Παναγία την Κοτοποδιανή στο Κατωφύγι και συχνότερα στο προσκύνημα της Παναγίας στο Δέτη του Μηλλιαράδω.
Το Μεγάλο Σάββατο ήταν αφιερωμένο συνήθως στην παρασκευή των γαλατερών, δηλαδή των πασχαλινών τσουρεκιών καθώς και των καλιτσουνιών.
Παραδοσιακή συνταγή για γαλακτερά:
α) 6 οκάδες αλεύρι
1 οκά ζάχαρη
200 δράμια μαγειρικό βούτυρο
12 αυγά
Ζυμωμένα με αναπιασμένο προζύμι και αντί για νερό χρησιμοποιείται
γάλα φρέσκο.
β) 100 γραμ. βούτυρο
1 πενηντάρι (150 γρ.) λάδι
6 φλυτζάνες ζάχαρη
7 αυγά
κανέλα, μαστίχα
2 χαρτάκια ξερή μαγιά και αναπιασμένο προζύμι
Τα καλιτσούνια πιο παλιά παρασκευάζονταν με φύλλο από απλό ζυμάρι χωρίς άλλα υλικά και γέμιση από χλωρό τυροζούλι (κατσικίσιο) με ψιλοκομμένο αβράσαμο και μερικές φορές λίγη ζάχαρη και τηγανίζονταν σε λάδι.
Αργότερα στο ζυμάρι προστέθηκαν αυγά, γάλα, ζάχαρη, βούτυρο κ.ά. ή δε γέμιση γινόταν με το λεγόμενο «χλωρό» που αποτελούνταν από μισό φρέσκο κεφαλοτύρι δηλαδή τη «μαλάκα» και μισό από φρέσκια γλυκιά μυζήθρα. Στη γέμιση πρόσθεταν πάλι αβράσαμο, ζάχαρη και αυγά. Τα καλιτσούνια αυτά κατασκευάζονταν αρκετά μεγάλα, φουρνίζονταν σε ξυλόφουρνους κατάχαμα όπως το ψωμί και ακριβώς επειδή ήταν μεγάλα προσφέρονταν κομμένα σε 4 ή 6 τεμάχια.
Στα μεταγενέστερα χρόνια οι συνταγές τελειοποιήθηκαν. Κατασκευάζονταν νέα σχήματα όπως τα λυχναράκια και τα τρίγωνα και η γέμιση ήταν κυρίως από μυζήθρα μόνο. Ψήνονταν τοποθετημένα μέσα σε ταψιά είτε στον ξυλόφουρνο είτε σε φούρνο ξυλόσομπας.
Συνταγή για καλιτσούνια:
1 ποτήρι του νερού γάλα
6 αυγά
2 και μισό ποτήρια νερού ζάχαρη
1 ποτήρι νερού λάδι
4 μπέικιν
Χυμός ενός λεμονιού, ξύσμα λεμονιού
3 βανίλιες
Για τη γέμιση:
1 μυζήθρα φρέσκια περίπου ενάμισι κιλό
1 ποτήρι ζάχαρη
2 αυγά
λίγη κανέλα
Μετά από τόσες μυρωδιές, που σπάγανε τις μύτες όλη την ημέρα, όλοι μικροί και μεγάλοι ανυπομονούσαν πότε θα χτυπήσει το βράδυ η καμπάνα. Κι ήταν τόση η λαχτάρα που πολλές φορές βάζανε στη τσέπη τους ένα κόκκινο αυγό ή ένα καλιτσούνι για να το φάνε αμέσως μόλις ο παπάς έλεγε το «Χριστός Ανέστη». Σημειώστε εδώ ότι τότε νήστευαν όλη τη Σαρακοστή όχι μόνο οι μεγάλοι μα και τα παιδιά. Πώς να αντέξουν τόσους γλυκούς μυρωδάτους πειρασμούς;
Επειδή τότε δεν είχαν στο χωριό μου πυροτεχνήματα και βαρελότα η Ανάσταση ήταν πιο ήσυχη, πιο μυστηριακή και τη χαρά των χριστιανών φανέρωνε μονάχα η μεγάλη φουνάρα για το κάψιμο του Ιούδα και το ασταμάτητο χτύπημα της καμπάνας που συνεχιζόταν την επομένη όλη μέρα και ενίοτε και τη Δευτέρα τω σκολώ. Όλο το χωριό περνούσε από τη εκκλησία για να παίξει την καμπάνα ή να δει τους καμπανάρηδες που έκαναν τα τσαλίμια τους και ο ήχος έβγαινε τραγουδιστός «ντάουρι-νταντάουρι-νταντάουρι…» για να σμίξει με τους ήχους της καμπάνας των γειτονικών χωριών να συνταιριάξει μαζί τους και να ευφραίνεται ολόκληρη η μπαρίτικη κοιλάδα και ο αναστημένος Χριστός να αποκαμαρώνει τα παλικάρια Του. Ήταν δε τόσο ιδιαίτερο το παίξιμο του καθενός που μπορούσες να καταλάβεις αν το σχοινί το κρατούσε π.χ. ο Νικόλαος του Μελισσουργογιάννη ή ο Νικόλης του Λαμπαδοβαγγέλη.
Το φαγητό του Πάσχα ήταν συνήθως κατσικάκι στη κατσαρόλα, πότε κοκκινιστό και πότε αυγολέμονο με ντόπιες αγκινάρες, πολλές φορές, αν τύχαινε κι ήταν το Πάσχα κάπως όψιμο. Σουβλιστά και κοκορέτσια ήρθαν πολύ αργότερα από «ξενομπασάρηδες» ή κατεχάρηδες κοσμογυρισμένους......

... κι άλλη συνταγή ...;;;;

                 ... από συνταγές άλλο τίποτα ...
κατά παράκληση μαμάδων του σχολείου μας ....

                                                  Βραχάκια 

                                                                

           (με σοκολάτα και αμύγδαλα)  

            

    1. Σοκολάτα κουβερτούρα της  αρεσκείας σας
      2. Αμύγδαλα
      3. Μέλι  

            Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπαιν-μαρί
            Βάζουμε τ'αμύγδαλα στο φούρνο,να πάρουν χρώμα
            Ρίχνουμε τ'αμύγδαλα στη λιωμένη σοκολάτα
            Προσθέτουμε 1-2 κουταλιές μέλι
            Απλώνουμε σε λαδόκολλα,όση ποσότητα χωράει σ'ένα κουτάλι
            Περιμένουμε να κρυώσουν
            Αν προλάβουμε, τα τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτα
      ... γιατί μάλλον θα εξαφανιστούν πριν ....
       Φυσικά μπορούμε να φτιάξουμε βραχάκια με ό,τι υλικά θέλουμε...
           Μια συνάδελφος (- Σοφία Παπαϊωάννου - από την επιμόρφωση
             ΤΠΕ Β' επίπεδο των Νηπιαγωγών) μας έφερε κέρασμα
               βραχάκια με σοκολάτα και σύκο ...Θεϊκό !!!!! ]

                                                        

Έχετε γενέθλια το Μάρτιο ;;;;

Διαβάζουμε από....http://www.cretalive.gr/opinions/view/marths-to-prwto-paidi-ths-anoijhs/228706

Ανοιξιάτης, Κλαψομάρτης, Φυτευτής, Παλουκοκαύφτης, Ζίντζος, Νιγρίτης, Βαγγελιώτης, Πεντάγνωμος,Πεντάβουλος,Δίμουρος,Τιναχτοκοφινάς,Πεντάγδαρτος,Ξεροκοφινάς, Λολομάρτης είναι μερικές από τις ονομασίες που του έχει αποδώσει ο λαός μας λόγω των άστατων καιρικών συνθηκών και των γιορτών του.

Κι όπως πολύ σοφά λέει ο λαός μας  :Τον Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια…

Είναι ο μήνας που ταυτίζεται με το πέρασμα από το χειμώνα στην άνοιξη . Πρώτος μήνας της Άνοιξης αλλά και πρώτος μήνας του χρόνου από τον καιρό ακόμα που αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας . Οι Ρωμαίοι τον ονόμαζαν Martius  από τον Θεό Mars, τον Άρη που ήταν ο θεός του πολέμου. Γιορτάζονταν ακόμα τα Μαρτωνάλια προς τιμήν της θεάς Ήρας της μητέρας του Άρη. Στη γιορτή αυτή οι Ρωμαίες δεσποινίδες περιποιούνταν τις υπηρέτριές τους. Στην αρχαία  Αθήνα ο Μάρτιος αντιστοιχούσε στο μήνα Ανθεστηρίωνα και οι κάτοικοι της Αττικής γιόρταζαν τα Δάσια αφιερωμένα στον Μειλίχιο Δία. Πρόσφεραν αναίμακτες και αιματηρές θυσίες και έκαναν δώρα στα παιδιά.

Στη Δήλο πάλι αυτήν την εποχή γιόρταζαν τα Δήλια, προς τιμήν του Απόλλωνα και οι Αθηναίοι έστελναν αντιπροσωπεία και αθλητές για να πάρουν μέρος στους αγώνες που διοργάνωναν. Η μεγαλύτερη γιορτή ήταν « τα ένα άστει Διονύσια », προς τιμήν του Διόνυσου στη διάρκεια των οποίων ετελούντο και δραματικοί αγώνες με τραγωδίες  και κωμωδίες που παρουσιάζονταν στο θέατρο του Θεού, στη  νότια κλίτη του βράχου της Ακρόπολης.

Είναι ο μήνας που ξεκινούν οι γιορτές της Άνοιξης . Πολλά τα έθιμα, τα παρατηρήματα , οι συνήθεις και οι δοξασίες για το πρώτο παιδί της Άνοιξης και το τρίτο εγγόνι του χρόνου. Από την τελευταία μέρα του Κουτσοφλέβαρου άρχιζαν οι ετοιμασίες τα παλιά τα χρόνια για να υποδεχτούν τούτον τον άστατο και παράξενο μήνα.

Την τελευταία μέρα του Φλεβάρη λοιπόν η αγροτική οικογένεια της Κρήτης φρόντιζε να καθαρίσει το σπίτι, να σβήσει τη φωτιά και να βγάλει έξω την στάχτη από την παρασιά . Η επόμενη μέρα έπρεπε να βρει το σπιτικό με καινούργια φωτιά και νερό όπως γινόταν και με τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς. Μια ανύπαντρη κοπελιά ή αν δεν υπήρχε, τότε ένα άλλο μέλος του σπιτιού έπρεπε να πάει πριν ξημερώσει στη βρύση χωρίς να μιλήσει σε κανέναν στο δρόμο και να φέρει το « αμίλητο » νερό του Μάρτη. Την καινούργια φωτιά έπρεπε να ανάψει η μητέρα, εκείνη που είχε και την ουσιαστική φροντίδα της εστίας όλο το χρόνο. Η φωτιά  κατείχε πάντα ξεχωριστή θέση μέσα στην ελληνική οικογένεια και η καινούργια φωτιά του Μάρτη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανανέωση και το πέρασμα σε μια καινούργια κατάσταση καλύτερη από την προηγούμενη.

Πρωτομαρτιά …Πανηγυρικός ο χαρακτήρας της μέρας αυτής στον τόπο μας. Ξυπνούσαν τα παιδιά πριν ξημερώσει, έκοβαν άνθη και τα σκορπούσαν στα σπίτια. Στα χωριά της Σητείας συνήθιζαν να στρώνουν λουλούδια ακόμα και πάνω στα κρεβάτια. Στη Μεσσαρά πετούσαν έξω από το σπίτι τα σπασμένα σταμνιά και τα σπασμένα πιάτα για να μην τα βρει ο Μάρτης στο σπίτι. Άλλη συνήθεια πολύ διαδεδομένη σ όλη την Κρήτη ήταν το χτύπημα με κλήματα στους ανθρώπους ιδιαίτερα στους αδύναμους. Το κλήμα έπρεπε να έχει τρεις κονδύλους και με κάποιο μαγικό τρόπο πίστευαν ότι κτυπώντας τους  θα ανακτούσαν τις δυνάμεις τους.

Σε άλλα μέρη της Ελλάδα πίστευαν πως την Πρωτομαρτιά έπεφτε από τον ουρανό το κάρβουνο για να ζεσταθεί η γης κι έτσι να αρχίσουν οι ζέστες.

Μια παράδοση λέει πως αφού τον Μάρτη αρχίζει η καλοκαιρία, ο χειμώνας έπρεπε να διώχνεται καβάλα πάνω σε ένα γάιδαρο και ο λόγος ήταν για τον Φεβρουάριο που ήταν και κουτσός . Σχηματίζονταν τότε μια πομπή από παιδιά που τον συνόδευαν με τενεκεδοκρουσία και τραγούδια με δυνατές φωνές  τραγουδούσαν  :

Όξω κουτσοφλέβαρε, να΄ρθει ο Μάρτης με χαρά και με πολλά λουλούδια…

Μια άλλη παράδοση τον ήθελε να έχει δυο γυναίκες, εξ αιτίας του άστατου καιρού που επικρατεί σ΄όλη του τη διάρκεια του, μια πολύ όμορφη και φτωχή και μια πολύ άσχημη και πλούσια. Κάθε φορά που σαν κοιμόταν άλλαζε πλευρό και γύριζε από τη μεριά που κοιμόταν η άσχημη, κατσούφιαζε , μαύριζε και σκοταδιαζόταν όλος ο κόσμος. Όταν όμως γύριζε από τη μεριά που ήταν η όμορφη, χαμογελούσε , χαίρονταν  και έλαμπε όλος ο ντουνιάς. Αλλά, τις περισσότερες φορές γύριζε από την άσχημη γιατί αυτή είχε τα χρήματα και έτρεφε και την φτωχή. Λέγεται ακόμη ότι  κάποτε ξεγέλασε τους άλλους μήνες πίνοντας όλο το κρασί από το κοινό τους βαρέλι και αυτοί τον τιμώρησαν παίρνοντας του το προνόμιο να είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου. Έτσι κάθε φορά που θυμάται το κρασί που ήπιε χαμογελάει και τότε ο καιρός είναι ξάστερος, όταν όμως θυμάται την τιμωρία του κλαίει και ο καιρός είναι  βροχερός.

« Μάρτης είναι  χάδια κάνει, πότε κλαίει πότε γελάει…»

Άλλες πάλι παραδόσεις κάνουν λόγο για μια γριά που τιμωρήθηκε όταν θέλησε να κοροϊδέψει τον Μάρτιο, νομίζοντας ότι γλύτωσε αρνιά και κατσίκια από το κρύο και το χιόνι του. Αυτός όμως έκανε τις τελευταίες μέρες του τόσο κακοκαιρία που και η γριά και τα ζώα της πέτρωσαν από το κρύο. Για αυτό και τις μέρες αυτές του Μάρτη τις λένε « μέρες της γριάς», ενώ τις πρώτες σε αρκετά μέρη τις λένε « μερομήνια », μέρες  δηλαδή που μπορούν να γίνουν σχετικές προγνώσεις καιρού για όλο το χρόνο.

Την 1^η του Μάρτη  φτιάχνανε οι κοπέλες τη «Μαρτιά» , το «Μαρτάκι»  ή τον «Μάρτη» για να μην τις μαυρίσει ο ήλιος.  Είναι ένα παμπάλαιο έθιμο. Πιστεύεται πως έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και μάλιστα στα Ελευσίνια μυστήρια. Οι μύστες των ελευσίνιων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό πόδι. Τα παιδιά σήμερα το φορούν στον καρπό και είναι φτιαγμένος  από  άσπρη και κόκκινη κλωστή. Τα προστατεύει από τον ήλιο της Άνοιξης , να μην καούν. Το φτιάχνουν από την προηγούμενη μέρα και το φορούν πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές το έβαζαν  και στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού για να μην σκοντάφτουν ή σαν δαχτυλίδι στο δάκτυλο. Ήταν μια καθαρά γυναικεία  δουλειά και όποιες αναλάμβαναν το πλέξιμο του Μάρτη πρόσεχαν να δουλέψουν μόνο νύχτα, κρυφά, χωρίς να το δει το φως της μέρας. Στη συνέχεια σαν τελείωναν με το πλέξιμο , τις κλωστές αυτές τις αστροέφεγγαν δηλαδή τις άφηναν να εκτεθούν όλη νύχτα  στο φως των άστρων και του φεγγαριού που μέχρι το πρωί να  έχουν αποκτήσει όλες τις μυστικές ιδιότητες για την προστασία αυτού που θα το φορούσε. Μαζί έβαζαν κι ένα πιάτο γεμάτο καρύδια και μέλι  για όλη την οικογένεια να το φάνε πρώτα από οτιδήποτε άλλο το πρωί. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα και το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές ή στις ρογδιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Το αφήνουν  εκεί για να το πάρουν τα πουλιά και μ΄ αυτό να χτίσουν τη φωλιά τους. Οι λόγοι είναι προφανείς. Τα τριαντάφυλλα είχαν συνήθως κόκκινο χρώμα όπως και οι καρποί της  ρογδιάς δηλαδή το επιθυμητό χρώμα του προσώπου που δηλώνει υγεία και ευεξία. Στα βρέφη μάλιστα έβαζαν επτά μαρτάκια και σε κάποια άλλα μέρη της Ελλάδας , τρία, γιατί τα μωρά είναι πιο ευπαθή στην ηλιακή ακτινοβολία. Και οι παραλλαγές ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή.

Στη Μακεδονία για παράδειγμα αντί κόκκινης κλωστής έβαφαν τον καρπό του αριστερού χεριού με πορφύρα. Το έθιμο αυτό πέρασε και στο Βυζάντιο, μόνο που ο πλούτος εδώ άλλαζε το χρώμα της κόκκινης κλωστής σε χρυσή. Σαν ερχόταν η ώρα να βγάλουν την κλωστή, καλούσαν τους φίλους σε γλέντι και πριν απ  αυτό έκαιγαν την κλωστή σε ένα πιάτο και από το σχήμα της στάχτης μάντευαν το μέλλον. Σ άλλα μέρη το «μαρτάκι» το τύλιγαν σε μια πέτρα ,την έβρεχαν μέσα σε πηγάδι για να είναι η κοπελιά που θα το φορούσε δροσερή ή το έβαζαν στην λαμπάδα της Ανάστασης να καεί.

Τα παρατηρήματα για την 1^η μέρα του Μάρτη δεν σταματούσαν εδώ. Στην Αθήνα  για παράδειγμα η μητέρα ή η γιαγιά κρατώντας ένα λευκό ανάβαθο πιάτο με λάδι έβαζε τα παιδιά να κοιτάξουν μέσα το πρόσωπό τους ενώ εκείνη μονολογούσε διάφορες ευχές.  Στη Λέσβο τα κορίτσια κοίταζαν μέσα στις σφίδες ( κιούπια) που υπήρχε λάδι κι έτσι δεν τις έπιανε ο ήλιος. Στα Μέγαρα έχουν έθιμο να γελούν το Μάρτη δηλαδή να πουν ένα ψέμα για να γελάσουν κάποιον.

Ένα άλλο κακό παρατήρημα που φοβόταν ο λαός μας τις 3  πρώτες μέρες  , τις 3 μεσαίες και τις 3 τελευταίες ή τις 10 πρώτες του Μάρτη ήταν οι Δρίμες , όντα δαιμονικά που κάνουν κακό στα ξύλα, στα ρούχα και στα σώματα. Όσα πανιά πλυθούν τούτες τις μέρες  λιώνουν, όσα ξύλα κοπούν σαπίζουν και γι αυτό αποφεύγουν ολότελα να πλύνουν ρούχα ή αν πρέπει να το κάνουν,  να βάζουν με σα στο νερό ένα πέταλο, γιατί το σίδερο  είναι γιατρικό και αποτρέπει  τα δαιμόνια. Κανένας δεν λουζόταν όλες αυτές τις μέρες  και δεν έπαιρναν το τσεκούρι να κόψουν ξύλα.  Αλλού οι γυναίκες πήγαιναν το πρωί πρωί στην εξοχή και νίβονταν με την δροσιά από τα στάχυα του κριθαριού και τα κουβαλούσαν στο σπίτι . Τα κρεμούσαν στις πόρτες των σπιτιών και ήταν δροσεροί όλο το χρόνο. Στην Αθήνα η κάθε νοικοκυρά  έπαιρνε πρωί πρωί το αμίλητο νερό από το πηγάδι, έβρεχε λίγο γρασίδι και με αυτό δρόσιζε όλους στην οικογένεια  ενώ ακόμα κοιμόντουσαν κι ύστερα ράντιζε και το σπίτι λέγοντας : Ήρθε  ο Μάρτης , ήρθε η γειά σου. Στην Κίσσαμο πάλι οι νοικοκυρές υποδέχονταν τον Μάρτη με « ζαχαροπούλια » δηλαδή γλυκά που είχαν το σχήμα του πουλιού.

Από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα της 1^ης του Μάρτη είναι αυτό της χελιδόνας. Τα παιδιά παίρνουν ένα καλάθι, το γεμίζουν με φύλλα κισσού και περνούν μέσα από αυτό ένα ραβδί. Στην άκρη του ραβδιού προσαρμόζουν τη χελιδόνα, ένα ξύλο δηλαδή με ομοίωμα πουλιού. Γύρω από τον λαιμό της χελιδόνας υπάρχουν κουδουνάκια, που ηχούν, καθώς κινείται το ραβδί από το οποίο αυτή κρέμεται. Τα παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τα κάλαντα του Μάρτη ή όπως αλλιώς τα λέμε τα χελιδονίσματα Η νοικοκυρά έπαιρνε λίγα φύλλα κισσού, τα τοποθετούσε στο κοτέτσι για να γεννούν πολλά αυγά οι κότες της και έδινε στα παιδιά ένα- δύο φρέσκα κι εκείνα πήγαιναν στο επόμενο σπίτι. Ο κισσός είναι σύμβολο αειθαλούς βλάστησης και θεωρείται μέσο ικανό να μεταδώσει την θαλερότητα και γονιμότητα στις κότες αλλά και σε άλλα ζώα.  Αν η κυρά του σπιτιού δεν έδινε τίποτα στα παιδιά την κορόιδευαν ή την απειλούσαν. Σε πολλές περιοχές τα χελιδονίσματα τραγουδιούνται και την 21η Μαρτίου που είναι η επίσημη ημέρα της Άνοιξης λόγω της εαρινής ισημερίας.

Προχωρώντας στο ημερολόγιο μας σταματάμε στις  9  του Μάρτη. Ημέρα αφιερωμένη στα Άγιους Σαράντα. Ο αριθμός Σαράντα είναι ιερός στη συνείδηση του λαού μας. Συνηθιζόταν  να τρώνε εκείνη την ημέρα οι σαραντόπιτες, δηλαδή πίτες με 40 φύλλα ή 40 τηγανίτες ή φαγητά από 40 ειδών χόρτα ή όσπρια που τα μοιράζουν για την ψυχή των ζωντανών.

« Σαράντα φας, σαράντα πιείς, σαράντα δώσε για την ψυχή »

Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας συνήθιζαν να καίνε τα σκουπίδια και να πηδούν τη φωτιά για να κάψουν τους ψύλλους και τα φίδια. Στη Μεσσημβρία πάλι τα κορίτσια κεντούσαν με σαράντα κλωστές, οι άνδρες έπιναν σαράντα ποτά, κερνούσαν άλλα σαράντα και έλεγαν και σαράντα ψέματα… Στη Σητεία φύτευαν δέντρα, κλήματα και λουλούδια γιατί πίστευαν πως μόνο τούτη τη μέρα πιάνουν. Τότε αποκόβουν και τα αρνιά. Στην Θράκη και την Κρήτη σπέρνουν βασιλικό για να γίνει φουντωτός και σαραντάκλωνος. Στα Φάρασα της Καππαδοκίας τρώγανε ζοχό για να μην τους ακουμπούν τα φίδια και οι σαύρες.

Σ΄όλη σχεδόν την Κρήτη συνήθιζαν την ημέρα των Αγίων Σαράντα να λειτουργούν τον μεταξόσπορο στην εκκλησιά ή να τον σαραντίζουν. Στην Μεσαρά έπαιρναν νερό από 40 κύματα και το διατηρούσαν όλο το χρόνο σε ένα μπουκάλι. Το χρησιμοποιούσαν για να ραντίσουν τους κήπους και να μεγαλώνουν τα φυτά πιο γρήγορα. Οι  Άγιοι Σαράντα είναι οι αμπελουργοί της λαϊκής παράδοσης. Είναι νέοι, γεροδεμένοι, ,με λεπτά χαρακτηριστικά και ευγενικές φυσιογνωμίες. Είναι γνωστός ο μύθος που θέλει τον γέροντα γεωργό να μην πηγαίνει στην εκκλησία την ημέρα της γιορτή τους αλλά στο αμπέλι του προκειμένου να το σκάψει. Αδύναμος όμως από τα χρόνια είναι αδύνατο να κάνει καμία δουλειά και τότε εμφανίζονται από το πουθενά σαράντα παλικάρια που σκάβουν, σκαλίζουν και περιποιούνται το χωράφι του που όταν πια φτάνει το καλοκαίρι αποδίδει τους καλύτερους  καρπούς. Αυτό γινόταν για δύο συνεχόμενα χρόνια. Τον τρίτο χρόνο ο γέρος πονηρά σκεπτόμενος πηγαίνει  πάλι στις 9 του Μάρτη στο χωράφι του και …περιμένει. Τότε εμφανίζονται τα παλικάρια μόνο που τούτη τη φορά τον κάνανε μαύρο στα πλευρά και ξερίζωσαν το αμπέλι κι  ο λόγος ήταν η πονηράδα και η εξαπάτηση τους από τον γέρο.

Άλλη μεγάλη γιορτή είναι η μέρα του Ευαγγελισμού. Διπλή γιορτή, θρησκευτική  και εθνική. 25^η Μαρτίου, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου που ταυτίζεται στη λαϊκή συνείδηση με την τελική επικράτηση της  άνοιξης. Επίσης είναι η μέρα που καθιερώθηκε να γιορτάζεται σαν επέτειος κήρυξης της επανάστασης του 1821. Οι δοξασίες και οι παραδόσεις  θέλουν να τρώνε τούτη την μέρα οι άνθρωποι κι ας είναι μέσα στη Σαρακοστή η γιορτή, ψάρι απ΄ άκρη σ΄ άκρη σ όλη την Ελλάδα. Πίστευαν επίσης πως την ώρα που ανοίγουν οι ουρανοί και ακούγεται από τον άγγελο το Χαίρε της Παναγιάς  τα δέντρα σκύβουν και προσκυνούν τη γη που θα δεχθεί τον Υιό του Θεού. Τα φυτά πάλι αποχαιρετούν με το σπόρο τους τη μάνα γη που τους τον φυλούσε από το φθινόπωρο για  όλο τον χειμώνα και αρχίζουν δειλά δειλά να μεγαλώνουν. Και οι κοπελιές μαθαίνουν κείνη τη  στιγμή τι μπορεί να τους συμβεί και μπορούν να μάθουν ποιος θα ΄ναι ο άνδρας που θα τις παντρευτεί κι αν δεν το καταφέρουν εκείνη την ώρα , αν βάλουν ένα κομμάτι ψωμί κάτω από το μαξιλάρι τους τότε εκείνος θα έρθει να το πάρει και θα τον  δουν στο  όνειρό τους.

Την μέρα τούτη τα ανδρόγυνα πρέπει πολύ να προσέχουν γιατί  είναι μεγάλη αμαρτία να πιάσει η γυναίκα παιδί. Είναι η μέρα του Θεού και το παιδί που γεννιέται τα Χριστούγεννα και έχει γίνει ή σύλληψή του τούτη την μέρα, δεν προκόβει. Ειδικά στην Κρήτη πιστεύεται πως οι καλικάντζαροι δεν είναι μόνο τα γνωστά μαυριδερά πειραχτήρια αλλά και τα παιδιά που είχαν την τύχη να γεννηθούν την ώρα που γεννήθηκε ο Χριστός στις 25 του Δεκέμβρη , εκτός και να η σύλληψη γινόταν στις 24 ή στις 26 του Μάρτη. Τότε το παιδί δεν κινδύνευε…

«…Πρωί πρωί 1η του Μάρτη, έπαιρνε η μάνα μας δυο κουβάρια με μεταξένια κλωστή, ένα κόκκινο κι ένα λευκό κι άρχιζε να πλέκει το Μάρτη. Κανέναν μας δεν άφηνε να βγει από το σπίτι ούτε καν τον πατέρα  μου αν δεν κάναμε το σταυρό μας κι αν δεν σιγουρευόταν πως στο αριστερό μας χέρι φορούσαμε κείνο το βραχιολάκι  που χε ετοιμάσει κι είχε αφήσει όλη νύχτα στην ταράτσα τα κουβάρια να αστροφωτιστούν. Εμένα με έσφιγγε λιγάκι αλλά τι να έκανα, έπρεπε να το φοράω γιατί ο ήλιος ,λέει, θα με έκαιγε. Κοίταζα ώρα πολύ από το παράθυρο, το μόνο που έβλεπα ήταν όλο το χωράφι και τις σκεπές των σπιτι΄ων σκεπασμένα από χιόνι , κι ο δρόμος ίσα ίσα που φαινόταν και έτσι  κατάφερναν  να περάσουν τα λιγοστά αυτοκίνητα. Απέναντι ήταν το σχολειό  κι ήταν ακόμα κλειστό. Η σόμπα έκαιγε από τα χαράματα, η αντάρα του βουνού είχε κατέβει χαμηλά μέσα στο χωριό, το κρύο έμπαινε από τις χαραμάδες και νοιώθαμε πως η μέρα ίσως και να ‘ταν η πιο κρύα εκείνου του… χειμώνα. Τότε τόλμησα να μιλήσω…

-Μάνα, είπα, δεν έχει ήλιο σήμερα, γιατί πρέπει να φορέσω κάτι που δεν θέλω…

-Εσύ είσαι μικρή ,δεν ξέρεις ακόμα ποιο είναι το καλό σου …Εξάλλου το ‘λεγε  χθες κι η κυρά Νίκη, «Οπού ‘χει κόρη ακριβή, του Μάρτη ήλιος μην τη δει»…

- Μα χιονίζει έξω και μάλλον  δεν θα βγούμε καθόλου έξω στο διάλλειμα …και ο ήλιος σήμερα…

-Δεν ξέρεις εσύ σου είπα, άσε με μένα, εξάλλου … «Μάρτης είναι χάδια κάνει, πότε κλαίει πότε γελάει…»… δεν ξέρουμε τι θα γίνει σε λίγο, φόρα το να’ μαστε σίγουροι!

Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, πρωτομαρτιά …με ήλιο ή και χωρίς !...»*