Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει...

Τα λόγια και τα χρόνια..... 

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης

Από τα "Τραγούδια της Φωτιάς" με νέα επεξεργασία ήχου 
για να ακούγεται όπως στη δισκογραφική εκδοχή....

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον ʼδη κι απ' τον κόσμο

Η μοίρα κι ο καιρός...

https://youtu.be/vlpvgr_UcUU

Αχ, Ελλάδα...

"Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταίς κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζεί στη ξενιτιά

Αχ! Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ! Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιό γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά

Αχ! Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
Ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ! Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
Μ' εκβιάζεις μου κολλάς σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι"

Καλοί Λιμένες...Νότια Νομού Ηρακλείου...Κρήτη...Ελλάδα...

 https://youtu.be/viapFvT4ce4

Ελλάδα: μία ιστορία που συνεχίζει να εμπνέει...

 ( https://youtu.be/oIbISY-cz9M )

αφιερωμένο στην πατρίδα μας ...
την Ελλάδα ... 

( από το fb της Maria Raptaki... )  

 "Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή

Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις..."


https://goo.gl/lbMVE2

Ας κρατήσουν οι χοροί...

Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε,
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο
να ξεδιπλωθεί

Mέχρι τα ουράνια σώματα,
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες

Kάνει ο Γιώργος την αρχή,
είμαστε δεν είμαστε,
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Γιαννάκης τραγουδεί,
άμα είναι όλα άγραφα,
κάτι θα βγει.

Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Άλκης ο μικρός μας,
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας

O ουρανός είναι φωτιές,
ανεμομαζώματα,
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές,
το καθρέφτισμά τους
στις ακρογιαλιές

Kι είτε με τις αρχαιότητες,
είτε με ορθοδοξία,
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία

Να κι ο Mπάμπης που έχει πιει
κι η Λυδία ντρέπεται,
που όλο εκείνη βλέπετε βρε
κι ο Αχιλλέας με τη Zωή
μπρος στην Πολαρόιντ
κοιτούν γελαστοί

Τότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά,
Εθνική Ελλάδος γεια σου.

Τι να φταίει η Bουλή,
τι να φταίνε οι εκπρόσωποι,
έρημοι και απρόσωποι βρε,
αν πονάει η κεφαλή,
φταίει η απρόσωπη
αγάπη που 'χε βρει.

Mα η δικιά μας έχει όνομα,
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία

Να μας έχει ο Θεός γερούς,
πάντα ν' ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους
σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.

https://youtu.be/aGjaYJfGeFc

"Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή..."

«Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη/ των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!»

Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος (Ύμνος εις την Ελευθερίαν) 
εγράφη απ' τον Διονύσιο Σολωμό το 1823 
και μελοποιήθηκε απ' τον συνθέτη Νικόλαο Μάντζαρο το 1828.

https://youtu.be/j_u5NfDR7AA