TV, my love...

         ...φτάνοντας αισίως στην ώρα που σερβίρεται το μεσημεριανό φαγητό στο νηπιαγωγείο μας...και δοξολογώντας τον καλό θεό που μας έστειλε τη σούπερ τραπεζοκόμο που τρέχει ως άλλος Τιραμόλας, παντού...και σχεδιάζοντας κάποια κομμάτια μιας εκ των πασχαλινών κατασκευών...και μιλώντας, ακούγοντας, ρωτώντας διάφορα...κι ενώ πάντα η κυρία λέει ησυχία στην τραπεζαρία, "πάντα μιλάς κι εσύ κυρία", όπως υπογραμμίζουν δικαίως τα σπίρτα...

           ...ρώτησα και τι κάνουν όταν πάνε στο σπίτι τους..ήξερα τι θα επακολουθούσε βέβαια..αλλά ήθελα να το ξαναζήσω.....ε, κάποια ξέρω ότι πάνε ποδόσφαιρο, κάποια άλλα ζωγραφική, yoga...κολυμβητήριο...κ.λ.π...το μόνο που απαντάνε φωνάζοντας, γεμάτα ενθουσιασμό, ενώ γυαλίζουν τα μάτια τους, είναι πως βλέπουν σειρές στην τηλεόραση..πολλές...Μπρούσκο, Μουρμούρα, Ταμάμ, Χάρτινα ή Δίδυμα ή Ασημένια φεγγάρια...μπερδεύτηκα...Τρελή οικογένεια, Oι συμμαθητές, Το σόϊ σου, Πάμε πακέτο, 50-50..Μάλιστα σεφ.....συγχωρέστε με αν λησμονώ κάποια...

            ...πάντως βλέπω ότι δεν επικοινωνώ με τους μαθητές μου...δεν έχουμε κοινά σημεία συζήτησης..θέλουν κι αυτά να πουν τι είδαν και να σχολιάσουν τις εξελίξεις...κι η κυρία τους σηκώνει τους ώμους......κι ύστερα θέλουμε να προοδεύσουμε εργαζόμενοι σύμφωνα με τις επιταγές της νέας αλλά & παλαιότερης παιδαγωγικής & ψυχολογίας...μμμμ..μάλιστα..εδώ σου λέει η δασκάλα δεν ξέρει να πει αν της αρέσει ο τάδε ήρωας του τάδε έργου..ή να πει τι νομίζει πως θα γίνει παρακάτω...
              E..τι να κάνω η καϋμένη..νιώθω ανεπαρκής...τ'oμολογώ μετά παρρησίας..ίσως να ήμουν αποτελεσματικότερη στη Δ/θμια, όπου θα μπορούσα να συζητώ για κανένα NCIS, CSI, Εlementary, Grey's anatomy κι άλλα σπουδαία..που ούτε κι αυτά βλέπω πλέον..καθώς κουτουλάω στην πολυθρονίτσα μου....σκεφτόμενη πώς θα κάνω το 24ωρο τουλάχιστον 48ωρο....να τ'αφήσω;...όχι...βάλε 96ωρο...

Εκ στόματος γονέων...

 Αυτά κι άλλα πολλά...

- Θέλω να πάρω τη μικρή τώρα...γιατί θα πάμε στο γιατρό...
(έχει κολυμβητήριο, αλλά δε σας το λέω...)
- Μα γιατί δεν έχετε κουδούνι στην εξώπορτα;
- Ανοίξτε μου γρήγορα να σας δώσω το φαγητό του μικρού...
- Μα γιατί είναι και τα δύο τμήματα διάλειμμα...
...αφού σας έχω ζητήσει να βγαίνετε χωριστά! 
- Μα θα πρέπει να εκτιμάτε πιο σωστά τις καταστάσεις 
και να μη μας παίρνετε τηλέφωνο
επειδή σας είπε το παιδί ότι το τσίμπησε μια μέλισσα... 
- Καλέ, δέστε το κορδόνι του μικρού, δεν το βλέπετε; 
- Γιατί δε μας τηλεφωνήσατε, αφού έπεσε στην αυλή; 
- Μα δεν καταλαβαίνετε ότι δεν τρώει 
γιατί του σερβίρετε το φαγητό του πολύ ζεστό;
-  Μπα, τίποτα δε μαθαίνουν στο νηπιαγωγείο...
ευτυχώς εμένα το παιδί μου λύνει εξισώσεις... 
- Θα σας κάνω αναφορά στην υπηρεσία 
αφού βλέπω ότι δεν καταλαβαίνετε...
- Μπράβο σας...πόσα πράγματα έχει μάθει η κόρη μου... 
- Πείτε μου τι θέλετε κι εγώ θα σας το φέρω...μη διστάσετε! 
- Μα πότε θα πάτε καμιά εκδρομή; 
- Και γιατί δεν κάνετε γιορτή; 
- Πάλι άρρωστη η κυρία; Τι θα γίνει επιτέλους;
- Ε...ξεχάστηκα (κι άργησα μισή ώρα) να έρθω να πάρω το παιδί.... 
- Ε...δεν άκουσα το τηλέφωνο...
(2 ώρες το παιδί μόνο του στο σχολειό...) 
- Α, αυτό το τηλέφωνο δεν ισχύει πια..- Έχετε άλλο; 
- Το δικό μου κινητό...αλλά δεν πιάνει σήμα... 
- Και πώς θα επικοινωνούμε; - Ε, στο τηλέφωνο του σπιτιού - Κι αν δεν είστε εκεί; 
(σήκωμα των ώμων...)
- Πολύ καλή δουλειά κάνετε..μπράβο σας! 
..σ'άλλα σχολειά δεν κάνουν τίποτα..απολύτως... 
- Ε, θα πάρω νωρίτερα το μικρό...
...γιατί τον ρώτησα αν θέλει να έρθει σπίτι και ήθελε...
- Α, ναι..ξέχασα να σας πω ότι θα πάρει το παιδί η γειτόνισσα...
- Μα μυαλό θέλει για να καταλάβετε 
ότι δεν πρέπει να ακουμπάνε τα μπουφάν μεταξύ τους; 
...γιατί έτσι θα κολλήσουν ψείρες... 
- Του έχω πει ότι, αν τον δέρνουν, θα δέρνει κι αυτός! 
- Καλά, αν δε θέλει η καθαρίστριά σας (με σύμβαση) 
να έρχεται και το μεσημέρι, θα φύγει, να έρθει άλλη!
(ποια να φύγει βρε παιδιά...αυτή που μας καθαρίζει 
καλύτερα από το σπίτι της και κάναμε 100 χρόνια να τη βρούμε;)
- Κάνει πολλές απουσίες γιατί χωρίσαμε με το πατέρα της
και της κάνω όλα τα χατήρια... 
- Μα έχετε φτιάξει πολύ ωραίο ιστολόγιο!
(Ε, ναι...αυτό το ομολογούμε κι εμείς...αγαπημένοι μας γονείς...)





 

Εκ στόματος Νηπίων...

- Κυρία, πού...βρίσκεσαι;
- Εννοείς ...πόσων χρονών είμαι Ελευθερία;
- Ναι, ακριβώς!
- Μμμμ...47...
- Ξέρεις κάτι κυρία; Του χρόνου που θα είσαι 48 θα είσαι ακόμη πιο όμορφη...
- !!!!..
- Κυρία, πόσο φανταστικό τραγούδι...το παραδέχομαι!
- Ποιο λες Ανδρέα...το "Ως πότε παλληκάρια";
- Ναι, η τέλεια μουσική!
(...και δως του και τρέμουν οι τοίχοι της τάξης από τις δυνατές φωνές που συνοδεύουν τον Ξυλούρη και φωνάζουν πιο δυνατά το "Κάλλιο είναι μιας ώρας"...)
- Αχ, κυρία, στενοχωριέμαι...πω, πω...
(Η Ελευθερία σηκώνει το χέρι της και σταυρώνει την υδρόγειο ως κατακλείδα στα λεγόμενα της κυρίας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις τρύπες του όζοντος...)
- Θέλεις κάτι Ανδρέα, γιατί επέστρεψες;
- Χα, χα...δεν το κατάλαβες....γύρισα για να χαιρετήσω ξανά και να σ'αγκαλιάσω κυρία!
- Κυρία, ξέρεις κάτι; Φτιάξαμε τζατζίκι και βάλαμε μέσα και λίγο ξύδι...έτσι να κάνεις κι εσύ...
(την ώρα που η κυρία αγόρευε περί...)...και όντως δεν το ήξερα...και το έφτιαξα κι εγώ...5νόστιμο!)
- Καλέ, σταματήστε ν'ακούσω τι μου λένε στο τηλέφωνο! (στην περίπτωση που αποφασίζεις, κόντρα σ'όλα τα προγνωστικά να σηκώσεις το ακουστικό...αν δεν το κάνεις, θα τ'ακούσεις από την υπηρεσία...δεν το γλτιτώνεις...αν το κάνεις, θα έχει καλέσει κάποιος άσχετος)
- Μα κι αυτοί που τηλεφωνούν κυρία, δεν ξέρουν ότι ζούμε πολύ σημαντικά πράγματα και μας ενοχλούν;
(μμμ...τι να πω...)
- Μα κυρία, δεν το λες σωστά...όχι πιο σκούρο ροζ...είναι φούξια!
(μα κόλλησα και δε μου'ρχόταν η λέξη...)
- Νομίζεις εσύ κυρία πως τα ξέρεις όλα...αλλά δεν ξέρεις πως αύριο στο σπίτι μας (ε, όχι αύριο, τη διορθώνουν τα σπίρτα... χτες!)..ναι εντάξει...χτες είχαμε γιορτή και φτιάξαμε κι ένα σωρό πράγματα και ήρθαν οι καλοί μου θείοι και παίξαμε πολύ και ζεσταθήκαμε στην καρδιά μας γιατί γελούσαμε πολύ!
- Τ'αγόρια τα κάνουν όλα πιο γρήγορα και δυνατά!
- Τα κορίτσια τα φτιάχνουν πιο ωραία και σωστά...και στη θέση τους τακτοποιημένα!
(Αγόρια-κορίτσια:1-1...πάντως ακριβοδίκαιοι χαραχτηρισμοί, σ'εκατέρωθεν ανταλλαγή, με δυνατές χορωδιακές φωνές)
Να...αυτά κι άλλα τόσα ακούγονται μέσα στο σχολειό μας...εκεί σε μια μεριά της Κρήτης...κι άλλα τόσα στα σχολειά του κόσμου όλου...και φουλάρουν τις καρδιές μας με το καθαρότερο καύσιμο...και γεμίζουν τις ψυχές μας μ' αναπάντεχη δύναμη...
και στολίζουν τα μάτια μας με πολύτιμες σταγόνες...και ζωγραφίζουν τις ψυχής μας τα μονοπάτια...με χρώματα...κι αρώματα....

"Όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά"

https://youtu.be/hX4-CNAJT2k

Μελωμένα κι αχνισμένα...

- Ρένα, έλα να με βοηθήσεις με τα μελομακάρονα!

(ανάμεσα σε δυο αδελφές, η Ρένα είχε την πρωτοκαθεδρία στην κουζίνα κι όχι μόνο..ήταν φτιαγμένη για δουλειές..τέλος!)

- Καλά, τώρα..

- Ακόμα;

- Έρχομαι, αμάν..

- Πόση ώρα θα περιμένω;

(πολλή, αν έχεις κόρη που έχει μετατρέψει 

την αναβλητικότητα σ'επιστήμη..)

- Ορίστε ήρθα, άντε να τελειώνουμε!

- Ανακάτευε το λάδι, μη σταματάς..

- Μμμ..καλά (δώσ'του ανακάτεμα μετά μανίας)

- Πρόσεχε! (μάλιστα..άμα είσαι εκ φύσεως προσεκτικό άτομο

τι ανάγκη έχεις;)

- Πορτοκαλόζουμο, αλουσά (μπλιαχ, τι χρειάζεται αυτό το πράγμα; στάχτη θα βάλεις μέσα;)

- Έλα τελείωνε παιδί μου, έχουμε κι άλλα υλικά (ωιμέ)

- Μαμά κουράστηκα, ακόμα θ'ανακατεύω;

- Λίγο ακόμα και τελειώνουμε..ρίχνω αλεύρι, περίμενε μια στιγμή να βάλω μαστίχα!

(μάνα, γιατί με γέννησες; πιο καλά δε θα'ταν να ήμουν 

σε άλλο παραμύθι κι όχι ίδια Σταχτοπούτα να κάνω δουλειές όλη την ώρα;)

- Τώρα θέλει προσοχή μην καούν κι αύριο (;;;) θα φτιάξουμε κουραμπιέδες! (αχ, πόση ευτυχία Θεέ μου!)

..και ναι, την επόμενη που ξημέρωνε ο καλός Θεός την ημέρα

το Ρηνιώ, με μεγάλο κέφι έμπαινε στην πολυφίλητη κουζίνα 

και βουρ κι από την αρχή η λεκάνη με το βούτυρο (του γάλακτος) και τα λοιπά στοιχεία που απαρτίζουν τη ζύμη για καμιά πενηνταριά και βάλε αξιοπρεπείς κουραμπιέδες τόσο αμυγδαλένιους και τόσο μυρωδάτους..αχ..αχ..αχ..

Πέρασαν τα χρόνια και η Ρηνούλα πήγε σ'άλλο σπίτι όπως διακαώς ανέκαθεν επιθυμούσε κι ήρθαν τα πρώτα Χριστούγεννα και σκέφτηκε να ανασκουμπωθεί να φτιάξει κι αυτή με τη σειρά της στην κουζίνα της τα δικά της γλυκά. Η επιτυχία που σημάδεψε αυτήν την προσπάθεια (τι να πρωτοθυμηθεί..τα κουραμπιεδάκια που θα μπορούσαν ν'αποτελέσουν τέλειο όπλο εναντίον όποιου τολμούσε να την ενοχλήσει ή τα μελωμένα της που βγαίνοντας από τα μέλια υποβάσταζαν και κομμάτια από την πρώτη πάρτη που είχε κατά κακή της τύχη ξεχαστεί στο πάτο του μαρτυρικού σκεύους που αν είχε φωνή..είδες ατυχία;)

..η επιτυχία λοιπόν αυτή την έστελνε χωρίς καθυστέρηση κάθε επόμενο έτος στον φούρνο (βλ. χρυσωρυχείο) της γειτονιάς της προκειμένου να γευτεί, χωρίς κόπο πλέον, τα πατροπαράδοτα..αλλά, όπως σε κάθε αξιοπρεπή ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και σε τούτην εδώ υπάρχει μια συνέχεια, αντάξια των ηρωϊκών προσπαθειών του μεσαίου, ταλαίπωρου, μέσα στη μαμαδίστικη κουζίνα, παιδιού της οικογένειας..

Ξημέρωσε λοιπόν η μέρα που δοκιμάζοντας τ'αγοραστά εδέσματα μύρισε ακόμα πιο έντονα τη μυρωδιά των μοσχομυριστών γλυκών που έφτιαχνε με τη μαμά της κι η γεύση της μαστίχας και το άρωμα των καρυδιών που κρυβόταν στα μελομακάρονα, της κράτησε το χέρι και την οδήγησε να βρει τα τεφτέρια με τα καλλιγραφικά γράμματα της μαμάς Ευαγγελίας που έγραφε τις συνταγές από τη δική της μαμά κι από τις φίλες της κι ως εκ θαύματος αξιώθηκε να φτιάξει και να γευτεί (και να γευτούν κι άλλοι μαζί της, που αρχικά έλεγαν να μη φτιάξει καθόλου γλυκά.."είναι εντελώς περιττά!") ακριβώς τα ίδια γλυκάκια που με το ζόρι βοηθούσε να γίνουν όταν ήταν μικρή και να ταξιδέψει μέσα στην ίδια κουζίνα που τώρα μένει άδεια και σιωπηλή και να ζεσταθεί στην υπέροχη θαλπωρή των αναμνήσεών της και να δακρύσει την ώρα που η καρδιά της χτύπησε ξέφρενη, γεμάτη χαρά, γιατί είχε φτάσει ο καιρός του θερίζειν επιτέλους..

Μελομακάρονα 

Βάλτε σε μια λεκανίτσα 2 φλυτζάνες λάδι, 3/4 της φλ. ζάχαρη, 3-4 ρακόπτηρα κονιάκ, 1-2 ρακοπότηρα λικέρ μαστίχα, 1/2 κουταλάκι σόδα, τριμμένη μαστίχα, 3/4 της φλ. πορτοκαλόζουμο και ξύσμα πορτοκαλιού, λίγη κανέλα και γαρύφαλλο κι ανακατέψτε. Προσθέστε σιγά-σιγά το αλεύρι, όσο σηκώσει, περίπου 1 κιλό (για όλες τις χρήσεις), 1 κουταλάκι του γλ. μπέικιν (οι παλιές νοικοκυρές έβαζαν κι αλουσά: στάχτη από το τζάκι ή το μαγκάλι, βρασμένη με νερό και σουρωμένη με τουλπάνι) κι όταν το ζυμάρι γίνει μαλακό και δεν κολλάει στα χέρια, ξεκινήστε να πλάθετε τα γλυκάκια. Θέλουν περίπου μισή ώρα σε μέτριο φούρνο. Αχ, Παναγία μου, ξέχασα να γράψω ότι θα πρέπει μέσα σε κάθε μελομακαρονάκι να κρύψετε με στοργή ένα κομμάτι καρύδι..εκεί βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης!! Στο πολύ τέλος ρίξτε πάνω από κάθε έργο των χειρών σας τριμμένο καρύδι και σουσάμι, καβουρδισμένα.

Ξέχασα να γράψω τι βάζουμε στο μέλωμα..ίσα μέρη νερού, μελιού & ζάχαρης..στην παραπάνω δοσολογία θέλει 1 φλυτζάνα από το κάθε είδος..τα "εμβαπτίζουμε" στα μέλια για κανένα λεπτάκι ίσα για να γεννηθεί ο έρωτας..

Κουραμπιέδες

Ξαναβάλτε σε μια λεκανίτσα 500 γραμ. βούτυρο γάλακτος και 2 φλυτζάνες ζάχαρη άχνη μαζί με 2 κρόκους και 1 ρακοπότηρο κονιάκ. Δουλέψτε τα υλικά για λίγο και προσθέστε αμύγδαλα καβουρντισμένα, περίπου 2 φλυτζάνες. Το ψήσιμο με τον ίδιο τρόπο. Κοσκινίζουμε από πάνω ζάχαρη άχνη κι απολαμβάνουμε και προσφέρουμε κι αγαπάμε..

P.S. Μην ξεκινήσετε να τα φτιάχνετε σε φάση που είστε κουρασμένοι και το ρολόϊ δείχνει κάτι σαν 10:30 βραδυνή..κρίμα να σας καούν..

..άντε και του χρόνου με υγεία κι αγάπη..

Άθλοι;...ποιοι άθλοι;

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

Οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή...

            Πριν κάνα- δυο βδομάδες, η Μαρία Ζ. είπε σε κάποια φάση, εκεί κάτω στα υπόγεια του 20ου... (και του 56ου;;) Δημοτικού...

         "Πώς αντέξαμε βρε παιδί μου..!!!!!!!"
            και όλοι οι παρευρισκόμενοι...επιμορφούμενοι.... (για επιμορφωτές δεν ξέρω .......δεν τους πήρε το μάτι μου...) κούνησαν το κεφάλι τους αναλογιζόμενοι τα εμπόδια και τις δυσκολίες...που έμοιαζαν εξαρχής ανυπέρβλητα...μα 40 μαθήματα (Κλαδά, άξια μαθήτρια ε..;;;)..;;;; από το Δεκέμβρη μέχρι το Μάη..;;;;Τρίτη-Πέμπτη...βρέξει-χιονίσει..;;; και έβρεξε...και χιόνισε...εμείς εκεί...ούτε να μας είχανε ταμένες.....

            …και τότε (πράγμα παράξενο)...ο νους μου έκανε ένα γκελ..και ανέσυρε ένα link...από τα αξέχαστα χρόνια του δημοτικού σχολείου...του 6ου...
κι άνοιξε τη σελίδα των μύθων...με προεξάρχοντα αυτόν του Ηρακλή...και των παθημάτων που είχε υποστεί...πάντα είχα κόλλημα με τους παθούντες ήρωες (άξια ή ανάξια, αδιάφορο...αν και έτεινα προς τους αξιοπαθούντες)

                   και έκανα την ταύτιση με τους δικούς μας άθλους....

1ος. Το λιοντάρι της Νεμέας. Ο ήρωας χρειάστηκε να παλέψει ο ίδιος με το θηρίο....ώσπου το έπνιξε....εμείς με τι θηρία χρειάστηκε να παλέψουμε...ωχ, Παναγία μου..δεν κατάλαβα τίποτα...ωχ, Παναγία μου...και τι θα μαγειρέψω γι'αύριο......ωχ, Παναγία μου...πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο....ωχ, Παναγία μου...και τι με περιμένει στο σπίτι...ωχ, Παναγία μου ...και πότε θα τελειώσω τα σενάριά μου....ωχ, Παναγία μου...πάλι έκανα φασαρία....   ωχ, Παναγία μου και στο σχολειό δεν παλεύονται....ωχ, Παναγία μου...και φωνάζει ο Γιάννης..και μου έχει σπάσει τα νεύρα...μα στο τελευταίο μάθημα βρήκε...;;;;;; μμμμμ δε φταίει αυτός......

2ος. Η Λερναία Ύδρα. Ο ήρωας αναγκάστηκε, επειδή, όταν έκοβε ένα κεφάλι από τα 9, φύτρωναν άλλα 2, να καίει κάθε φορά το κόψιμο με φωτιά...πως γινόταν...και σε κάθε επιμορφωτικό μάθημα ...πάνω που λέγαμε....αχ..ωραία το καταλάβαμε..να το φτιάξουμε με τα παιδιά στο σχολειό, πάμε παρακάτω, εύκολα θα είναι.......και παίρναμε αναπνοή....να ξεφυτρώνει πάλι νέο εμπόδιο...αυξανόμενη ένταση του φαινομένου γινόταν αντιληπτή σε περιπτώσεις ελλειμματικής προσοχής, παντελούς απουσίας συγκέντρωσης και υπερκινητικότητας. Εδώ βέβαια χρειαζόταν μαχαίρι και φωτιά εξαρχής ή σκίσιμο καμιάς γάτας...αλλά κάποιοι έδειξαν μεγαλοψυχία...άγνωστο αν νικήθηκε το τέρας τελικά...θα δείξει σε επόμενη τυχόν επιμόρφωση...(Θεός φυλάξοι).

3ος. Το Ελάφι της Κερύνειας. Είχε χάλκινα πόδια και χρυσά κέρατα και ήταν πολύ γρήγορο. Ο Ηρακλής το πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα. Γιατί εμείς τι κάναμε δηλαδή...;;; δεν τρέχαμε (μέσα σε όλα τα τρεχάματα)...να προλάβουμε να πιάσουμε όλα αυτά που μαθαίναμε....το απίθανο...το τέλειο....το ακατόρθωτο...το δύσκολο...το δυσνόητο..το "αχ...τι ωραίο..." που μας γυάλιζε από μακριά...και το πιάναμε..και το μεταδίδαμε..και καμαρώναμε...σαν γύφτικα σκεπάρνια....

4ος. Ο Ερυμάνθιος κάπρος. Έσπερνε την καταστροφή κι ερήμωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Και αυτόν τον πήγε ζωντανό στο Ευρυσθέα ο Ηρακλής. Δυστυχώς αυτή η περίπτωση μου θυμίζει τον εαυτό μου...σχεδόν ταυτίζομαι...αλλά και το καημένο το ζωάκι....τι να κάνει...;;;;...να κάθεται να κοιτάει...ακίνητο και αμίλητο;;;...ε...όχι ρε παιδί μου....δεν πρέπει να έχουμε παράλογες απαιτήσεις....ας έχουμε και κάποια επαφή με την πραγματικότητα...πάντως νομίζω ότι η επιμορφωτική ομάδα με αντιμετώπισε εξαιρετικά καλά....αν έχω παράπονο...ας μην αξιωθώ να πιστοποιηθώ βρε αδερφέ....

.

5ος. Oι στάβλοι του Αυγεία. Ήταν ο βασιλιάς με τα 3.000 βόδια. Οι στάβλοι του είχαν να καθαριστούν 30 (;) χρόνια...Ο Ηρακλής τους καθάρισε στρέφοντας προς τα κει τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού. Έτσι και το κρυστάλλινο νεράκι της επιμόρφωσης καθάρισε στο διάβα του πολλά άσχημα, στραβά και σκονισμένα σημεία.. φώτισε γωνιές....ξαραχνιάστηκαν ταβάνια...άστραψαν τα τζάμια, τα πατώματα γυάλισαν, οι βεράντες ξεπλύθηκαν, σκόνη καθόλου..ούτε για την πεθερά...τίποτα τρομακτικό δεν έμεινε κάτω από τα κρεβάτια... αχ...τι καθαριότητα...μοσχομύρισε ο τόπος βρε παιδί μου... δόξα σοι ο Θεός...

6ος. Oι Στυμφαλίδες όρνιθες. Ήταν ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά, και πετούσαν σαν σαΐτες. Ο Ηρακλής τις σκότωσε με τα βέλη του. Τα εύσημα εδώ ανήκουν ξεκάθαρα στους επιμορφωτές μας και στον τεχνικό υποστήριξης, ειδικής και γενικότερης, οι οποίοι ξεκαθάριζαν το τοπίο από όλα τα δυσοίωνα πετούμενα, τρομακτικά και ενοχλητικά...που μας έκρυβαν τον ήλιο της φώτισης....

7ος. O ταύρος της Κρήτης. Έκανε καταστροφές σε όλη την Κρήτη. Ο Ηρακλής τον πήγε ζωντανό στον Ευρυσθέα, που φοβήθηκε και τον άφησε ελεύθερο. Στα επιμορφωτικά αυτά μαθήματα υπήρχε και ειδικός καταστροφολόγος που είχε την τάση, άθελά του στην ουσία, να μην αφήνει τίποτα που να μην το στολίσει με την αποπνικτικό χρώμα της απαισιοδοξίας...ε..μάλλον έπρεπε να τον είχαν πιάσει και πετάξει έξω...από την αρχή...αλλά είχε τύχη βουνό...όλοι περίμεναν την επίσημη απόλυση....για να γλυτώσουν...

8ος. Tα άγρια άλογα του Διομήδη. Αυτός ήταν βασιλιάς των Βιστόνων στη Θράκη, γιος του Άρη, που έτρεφε τα άγρια άλογά του με ανθρώπινο κρέας. Το Διομήδη τον σκότωσε ο Ηρακλής και, παίρνοντας τα άλογά του, τα πήγε στον Ευρυσθέα αφού τα ημέρωσε. Ο,τιδήποτε συνήθειο είχες...ανόητο, βλαβερό, παράλογο, άχρηστο που το σήκωνες ως ειδεχθές βάρος...το άφησες με ανακούφιση και χαρά στα επιμορφωτικά υπόγεια...τώρα αν δεν το έκανες...και φορτώθηκες με επιπλέον ανόητες και βλαβερές συνήθειες....δεν σου φταίει απολύτως κανείς ...αλλά μόνο το ξερό σου....το κεφάλι....

9ος. H ζώνη της Ιππολύτης. Η κόρη του Ευρυσθέα, η Αδμήτη, ζήτησε να της φέρει τη ζώνη της Ιππολύτης, της βασίλισσας των Αμαζόνων, κι ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να εκτελέσει την επιθυμία της κόρης του. Ο Ηρακλής, μετά από πολλές περιπέτειες, βρήκε τον πολεμικό λαό των Αμαζόνων και προσπάθησε να πάρει τη ζώνη της βασίλισσάς τους. Αυτές όμως με τόση ορμή τον αντιμετώπισαν και τόσο άγρια αρνήθηκαν να του δώσουν αυτό που ήθελε, ώστε ο Ηρακλής αναγκάστηκε να σκοτώσει την Ιππολύτη και να πάρει τη ζώνη. Δεν χρειάστηκε φυσικά η υιοθέτηση τόσο ακραίων ενεργειών....για να πάρουν επιτέλους οι δάσκαλοι τα σενάρια, να τα διορθώσουν, να περιμένουν να τελειώσει το ανέβασμα στην πλατφόρμα του mis....και να τα κλειδώσουν εκεί...αν και στο παραπέντε αποφεύχθηκαν τα χειρότερα... 

10ος. Tα βόδια του Γηρυόνη. Τα φύλαγε ο Όρθρος, ένα φοβερό σκυλί. Ο Γηρυόνης ήταν ένας γίγαντας με τρία κορμιά και τρία κεφάλια που ζούσε σ' ένα νησί στη δυτική άκρη του Ωκεανού. Μετά από πολλές δυσκολίες κι αφού πάλεψε με τα κύματα για να φτάσει στο νησί, σκότωσε το Γηρυόνη και το σκύλο του Όρθρο. Πολλές προσπάθειες έγιναν σε κουζίνες για τη δημιουργία εδεσμάτων, αλμυρών και γλυκών, προκειμένου να σιτιστούν οι μετέχοντες στα επιμορφωτικά δρώμενα ενώ ισάριθμες επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία...και όχι κάτι σε βοδινό δε δοκιμάσαμε...είχε πει η συμπεθέρα ότι θα φέρει μουσακά....μετά από επιμονή της άλλης συμπεθέρας....αλλά δεν....πιστεύω όμως στην επόμενη μάζωξη...ή στην επόμενη επιμόρφωση....

11ος. Tα μήλα των Εσπερίδων. Οι Εσπερίδες ήταν νύμφες που έμεναν στον κήπο των θεών που τις είχαν διατάξει να φυλάνε τα χρυσά μήλα που βρίσκονταν εκεί και που τα είχε χαρίσει η Γη στους γάμους του Δία και της Ήρας. Μαζί με αυτές τις κόρες της Νύχτας φύλακας του κήπου ήταν και ο φοβερός δράκος Λάδωνας, καθώς και ο Άτλαντας που σήκωνε τον ουρανό. Ο Ηρακλής πήρε τα μήλα με τη βοήθεια του Άτλαντα, αφού σήκωσε αυτός για λίγο το φορτίο του ουρανού στους ώμους του, μέχρι να κλέψει τα μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων ο Άτλαντας. Τόσες ώρες που ξεκλέψαμε από τις μυριάδες υποχρεώσεις μας.... και τα υπόλοιπα τρεχάματά μας...δεν πήγαν στράφι...(όπως νόμιζε κάποια...κι έλεγε ωχ, Παναγία μου πού να τρέχει) .......γιατί κερδίσαμε τα χρυσά μήλα ...της παρέας...της αγάπης...της φιλίας...της υποστήριξης...της υπομονής...της καλλιέργειας...της μάθησης....

12ος. O Κέρβερος. Τέλος, το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο. Το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες στην επιμόρφωση κατέβασαν τον ουρανό κάτω και έφεραν τη γη επάνω...προκειμένου ν'ανταποκριθούν με τη πρέπουσα επιτυχία στα νέα τους καθήκοντα...δεν χρειάζεται να το επισημάνουμε ιδιαιτέρως...μικρή μνεία ίσως χρειάζεται στην περίπτωση όπου χρειάστηκε και η κατάβαση σε κάπως πιο σκοτεινά άδυτα...και η ανάσυρση δυσκολιών και προβλημάτων που χρόνιζαν......και η απόλυσή τους στο φως και τον καθαρό αέρα....

            Ο Ηρακλής με τα δώδεκα αυτά κατορθώματά του ελευθερώθηκε από την κυριαρχία του Ευρυσθέα και γύρισε ύστερα όλο τον κόσμο βοηθώντας τους αδύνατους.

 

                                                                 Το ίδιο εύχομαι και για εμάς....

http://goo.gl/My9CwM

 

                                  1ος...;;; ή 13ος άθλος...;;;

                                                          (δεν έχει σημασία...)

           Πριν ακόμη τη συγγραφή της προηγούμενης ανάρτησης, σκεφτόμουν ότι τελικά ο Ηρακλής πραγματοποίησε ένα ακόμη άθλο.... τον πιο σημαντικό....προτού αρχίσει να ασχολείται με τους υπόλοιπους...
       ...βρέθηκε στο γνωστό σταυροδρόμι και κλήθηκε να διαλέξει ανάμεσα στην κακία και την αρετή....
           Προσωπικά δε θυμάμαι μ'ευχαρίστηση, εάν καθίσω ν'αναλογιστώ, κατά τη διάρκεια του, έως τούτη τη στιγμή που γράφω, βίου μου, τις φορές που ακολούθησα το δρόμο της κακίας...της άνεσης....της οκνηρίας...της κατάθεσης των όπλων, της καλοπέρασης...της αναβολής...της παρενόχλησης των άλλων κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων τους...(αχ...αχ...αχ)...της αποφυγής ανάληψης ευθυνών....της εθελοτυφλίας μπροστά στο καθήκον....της καλλιέργειας του εγωισμού...(φοβερό τέρας....που δηλητηριάζει, χωρίς να γίνεται αντιληπτό όλες τις πτυχές της ζωής του εκάστοτε τυχερού αχθοφόρου...)
και άλλων τινών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων όλων ή των περισσότερων ανθρώπων βέβαια....
          Η ουσία είναι ότι, ως αντιστάθμισμα έχω ευτυχώς να θυμηθώ και υπέροχες στιγμές, από τη διάβασή μου στο δρόμο της αρετής...της προσφοράς...της ανυπόκριτης αγάπης...της ανιδιοτελούς βοήθειας...της συμπαράστασης....της σωτηρίας αδελφικής ζωής...(πολύ αληθινό...)...της ενίσχυσης προσπαθειών....της επιβράβευσης...(ενώ το τερατάκι της ζήλειας με τραβούσε από το μανίκι....ή το ξήλωνε κιόλας...)
       .......και τώρα, αν καθίσω να συγκρίνω πότε ήμουν στα καλύτερά μου...κι έλαμπα σαν ήλιος...και σκόρπιζα το άρωμα της ευτυχίας....και όλοι μου έλεγαν..."μα τι συμβαίνει...βρε παιδί μου....τι έγινε και λάμπεις...;;;;"
        (ε....καλά ...ίσως να ήμουν κι ερωτευμένη...σίγουρα....κι ευτυχώς....)

      .....αν συγκρίνω λοιπόν....και αναρωτηθώ...σε ποιον δρόμο θέλω να βαδίζω...όλη μου τη ζωή....είναι προφανές τι θα διαλέξω....(γεια σου ρε Ηρακλή....ζεις...εσύ με οδηγείς...αυτό το σταυροδρόμι πάντως...το φέρνω στο νου μου...ως την πρώτη ανάμνηση...από τη μυθολογία...που τόσο μ'αρέσει....και αναρωτιόμουν...τι να έγινε στ'αλήθεια εκεί... με τι θηρία πάλεψε ο ήρωας  μέχρι ν'αποφασίσει το δρόμο που θα ακολουθούσε...)  

     ....και από την άλλη αναρωτιέμαι..γιατί, για ν'αναφερθώ σε μένα, ακολουθώ, συχνά αβασάνιστα, τον άλλο δρόμο....θα μου πείτε...γιατί σου φαίνεται εύκολος...άνετος...ασφαλτοστρωμένος....ενώ ο εναλλακτικός είναι γεμάτος βράχια...αγκάθια....χώματα...(σκόνες...αχ...αχ..αχ...), γκρεμούς...λες ...σιγά...τρελός είμαι να πάω να γκρεμιστώ...;;;;;
     .....ναι, να πας...έτσι πρέπει να είμαστε όλοι...να ζούμε με τον πυρετό της δημιουργικής τρέλας...που μας ξεσηκώνει για να ξεδιπλώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό....χωρίς να υπολογίζουμε τα εμπόδια...που φαίνονται ανυπέρβλητα.... αλλά δεν έχουν καμιά πραγματική ισχύ....ή μας τρομάζουν...στο βαθμό που εμείς το επιτρέπουμε....κάθε φορά...
    ....καλή συνέχεια στους δρόμους που επιλέγουμε να βαδίσουμε....και προσοχή στις τσουκνίδες....εντάξει...είπαμε...δε θα πάμε και ξυπόλυτοι στ'αγκάθια....διαβάστε και καμιά ορειβατική οδηγία....
      ......και κυρίως εύχομαι να βρείτε καλό και άξιο συνοδοιπόρο....αυτός αξίζει χρυσάφι....και δεν πειράζει ...και τόσο...αν δε είναι συνεχώς μαζί σας....αρκεί να τον συναντήσετε μια φορά...
      ......και να ακολουθήσετε το παράδειγμά του...χωρίς να κάνετε φασαρία.....!!!!!! 

                           

                                                                                                .....φιλάκια......