Extra credits και άλλα παραλειπόμενα...

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

                 EΧTRA CREDITS

        1. Πλήρης αξιοποίηση του τυχόν υπάρχοντος ελεύθερου χρόνου: σε περίπτωση που βαριέστε θανάσιμα και προσπαθείτε να γεμίσετε τις ώρες σας  με ανούσια πράγματα π.χ. παρακολούθηση ποιοτικών σειρών όπως (CSI Miami, New York, Las Vegas, Law and Order, Cold Case, Sex and the sity (πολύ παρωχημένο όμως), The good wife, Blood brothers, The Magic city, κ.ά., (τι να γίνεται άραγε εκεί πέρα...έχω χάσει πάρα πολλά επεισόδια)... “αλλά καλύτερα & μπράβο σου,” όπως λέει και ο Γιάννης... 

          Στην αμέσως επόμενη πίστα καταναλώνεις ώρες από το υπόλοιπο 24ωρο, όσες γίνεται περισσότερο και σταδιακά χάνεις την επαφή με το άμεσο & ευρύτερο περιβάλλον (ξενύχτια  - υπέροχες ώρες !!!...δουλειές βουνό, που περιμένουν υπομονετικά, το σούπερ μάρκετ, που όταν καταφέρεις να πας σε ρωτούν "όλα καλά;;" το ρεζερβουάρ που έχει απομείνει με λίγες σταγόνες και το αντιλαμβάνεσαι την ώρα που τρέχεις με καθυστέρηση 3 τετάρτων στην επιμόρφωση, οι ξεχασμένες δόσεις του ΕΝΦΙΑ που λήγουν τέλος του μήνα...οι δικοί σου που σε βλέπουν ελάχιστα ή ΚΑΘΟΛΟΥ ...(τέλειο αυτό).  Η κατάσταση παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση, όταν ακούς τον επιμορφωτή σου να λέει, ως το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου  ''δείτε αυτά & διαβάστε γιατί όταν θ'αρχίσετε τα σενάρια θα σας χρειαστούν....δουλέψτε κι αυτά γιατί θα σας τα ζητήσουν...ψάξτε κι αυτό, θα το χρησιμοποιήσετε....το καταλάβατε αυτό ;; (ειδικά όταν δεν έχεις καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ ή σου φάνηκαν ελαφρώς γαλλικά, αν όχι κινέζικα, όσα άκουσες) BONUS: στη δουλειά σου όμως φυσάς ...στο σχολείο τα παιδιά με το που σε βλέπουν, σκάνε στα γέλια και δεν προλαβαίνεις να τους προτείνεις κάτι και το έχουν κάνει τέλεια...σε φιλάνε, σ'αγκαλιάζουν...οι γονείς σου λένε ''τι υπέροχο ιστολόγιο έχετε φτιάξει (αμέ τι )...τι ωραία όλα αυτά τα προγραμματάκια...'' κ.λ.π.

                                            

       2. Πανεύκολη δίαιτα: με την πάροδο των μαθημάτων δημιουργείται ένα είδος υπερέντασης...ξεχνάς να φας ή/και να πιεις όλη μέρα...αν το θυμηθείς το βράδυ έχει καλώς, αν όχι κανένα πρόβλημα....πάνω που λες  - Παναγία μου πώς έγινα έτσι.....πώς θα αδυνατίσω..;;; οι ώρες περνάνε και η τροφή, ως έννoια κάνει απεγκατάσταση από τον σκληρό σου δίσκο...

          Θέλετε να χάσετε βάρος άμεσα χωρίς δίαιτες που σας ταλαιπωρούν και χωρίς να ξοδέψετε μια περιουσία;; κάντε αίτηση σε μια επιμόρφωση Β' επιπέδου. Σε βαριές περιπτώσεις, ελέγξτε εάν θα υπάρξει Γ' επίπεδο...... προσευχηθείτε να σας επιλέξουν....σίγουρη επιτυχία...

                 ...relief... (oh yeah...)

            ....όταν βρίσκεσαι, ανεξαρτήτως αν το επεδίωκες ή όχι...με οικεία βούληση...ή σ'έριξαν οι αναποδιές και οι κακές συγκυρίες της ζωής ...ή ακόμα και η εύνοια της τύχης (για να μη με αγριοκοιτάξουν ορισμένοι..και με πάρουν από κακό μάτι...αν δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα...μπράβο τους πάντως ...όχι να λέμε και του στραβού το δίκιο) ...σε δύσκολους καιρούς, που επιτάσσουν μελέτη...διάβασμα και κόντρα διάβασμα... γράψιμο... ανηλεές ψάξιμο...υποβολή ερωτήσεων, ων ουκ έστιν αριθμός... (που μπορεί να συνοδεύονται και από απαντήσεις..αν είσαι ΠΟΛΥ τυχερός...μα καλά δεν μπορείς να κάτσεις να τα βρεις μόνος σου ;;;...μπροστά στα μάτια σου είναι...τι φταίει ο άλλος να τον ζαλίζεις - φταίει...ας μην έδινε κι αυτός τόσον αέρα εξαρχής….) και συγχρόνως γίνεσαι αποδέκτης ξεκάθαρων οδηγιών και υποδείξεων...έως και προειδοποιήσεων..(των τελευταίων απόλυτα δικαιολογημένων....όχι... υπάρχει το γνώθι σ'αυτόν...και αντίληψη των υποχρεώσεων...αλλά να σαν παιδιά κι εμείς...εξαντλούμε πολλές φορές την υπομονή...)

    ''Καλά...δε μ'έχετε δει ακόμα πραγματικά θυμωμένο...''  (και θα'χεις κάθε απόλυτο δίκιο...δε χωρεί αμφιβολία....)

      ''Αυτό μία φορά θα το ξαναπώ...να μην έρχεστε συνεχώς καθυστερημένες  (- νη...)''...   (και πάλι δίκιο έχεις... ρε γμτ...)

     ''Πω πω τι φασαρία είν'αυτή...'' (πρώτη φορά έτυχες κι εσύ με Νηπιαγωγούς....τι να σου κάνουμε κι εμείς ;;;;) «..σταματήστε επιτέλους...   και κάνει έναν αντίλαλο αυτή η αίθουσα...»    (ωχ. Παναγία μου...)

     ''Τώρα στις διακοπές θα δείτε αυτό κι αυτό και τούτο και τ'άλλο...να γράψετε και να συμπληρώστε ό,τι χρειάζεται...''

      ''…και μετά, μόλις ανοίξετε...θα αρχίσετε το 2ο (;;;) σενάριο...''

      ''Μα αμέσως ;;  α...μα έχουμε κι άλλες δουλειές...''    ... (α, ρε Μ. ....καλή σου ώρα...που τους έτρεχες με τα 8 σενάρια... ή τα 18..;;;; ε, μα κάτι τέτοια χρειάζονται σε ορισμένους...η πολλή χαλάρωση ποτέ δε βγήκε σε καλό...ειδικά σε όσους διακατέχονται από βαρεμάρα, τεμπελιά, αναβλητικότητα, ωχαδελφισμό, τάση παραίτησης, έλλειψη συγκέντρωσης...κ.ά. ωραία)

     '' Α,...τώρα μόνο στην εκκλησία θα πηγαίνουμε… ''

    '' Εμείς πάμε στην Αξό με το Θεατρικό...''  

    '' Μα πότε είπε ο Γιάννης να τελειώσουμε το σενάριο ;;; (το 1ο ακόμα...μη χειρότερα...)..τη Μ. Εβδομάδα;;''  (....όχι μωρέ... του χρόνου το Πάσχα το θέλει.....όσοι αναβλητικοί προσέλθετε...σκέψου λέει να γινόταν κάτι τέτοιο...αχ αχ, αχ, αχ, αχ..)

    '' Α, εμείς θα'χουμε φιλοξενούμενους από Αθήνα...''  

   ''Ναι βρε παιδί μου.. να βρεθούμε λίγο...να τα πούμε σαν άνθρωποι... (που μας έχει φάει πια αυτή η επιμ. ....αμάν πια....)

   ''...Εγώ φεύγω για πάνω...''  

    ''Εγώ για Ρόδο... (Μμμμμμμμμμμ… τέλεια...)

    «Εγώ θα'μαι στο χωριό χωρίς internet..»  ...  (τυχερούλα !!!!! ) 

            Εγώ πάλι...στο σπίτι...δε με βλέπω να προλαβαίνω εκκλησία φέτος......(Κλειώ μην με αγριοκοιτάζεις...) ...πότε θα κάτσω να γράψω...να διορθώσω...να μελετήσω.... ε, να μη χαζολογήσω και λίγο ;;; να καθαρίσω.. να πλύνω.. να συμμαζέψω...να μαγειρέψω...ν'απλώσω…να σιδερώσω  ;;; (εγώ ;;) να δω λίγη tv (δεν ξέρω...επιτρέπεται ;; να μόνο για λίγο...) και κυρίως να κοιμηθώ...copy paste...copy paste...copy paste...και το πιο σημαντικό....να μείνω μόνη μου η καϋμένη...να μην ακούω ...να μη βλέπω... να μην σκέφτομαι...να πέσω σε νάρκη...έστω ανοιξιάτικη...και όταν ξυπνήσω να έχουν πάει όλα κατ'ευχήν...μεγάλα όνειρα...πολύ μεγάλα...bigger than life.....

            ...μεγάλη ανακούφιση πάντως όλη αυτή η αλληλεπίδραση απόψεων, αντιλήψεων κ.λ.π....βρίσκεις κάπου να στηριχτείς... ν'ακουμπήσεις..να χαλαρώσεις...να γελάσεις...ε, και να σκεφτείς...βέβαια....και ως επιστέγασμα το γεγονός ότi ΔΕΝ προλαβαίνουμε να δώσουμε για πιστοποίηση τώρα...ενώ μερικές πολύ θα το ήθελαν...καλά η Κ. έδωσε ρέστα προχτές που είπε ότι ..να μωρέ θα'χουμε συμπληρώσει το 90% των μαθημάτων και μήπως θα προλάβουμε να δώσουμε ;;;  (ε, ρε μανία με τους αριθμούς όμως...τς τς τς…)  

            .....Ναι ρε σεις.. να δώσουμε... προλαβαίνουμε... δεν προλαβαίνουμε...και τι έγινε...γράφουμε ό,τι μας φωτίσει ο Θεός...κι αν δεν περάσουμε...ξαναδίνουμε...κι αν δεν περάσουμε....ξαναδίνουμε...και αν δεν... ξανά....δεν ξέρω αν υπάρχει πλαφόν σ'αυτά βέβαια...να ρωτήσουμε...να μας πούνε....

...........κι άλλη ερώτηση...... Επειδή είχε ακουστεί ότι θα μαζευτούμε ..όταν είναι να δώσουμε εξετάσεις...(μωρέ μπράβο...όχι....μπράβο μας…) για μια ακόμη επανάληψη...αυτό θα ισχύει και για τις ανεπίδεκτες μαθήσεως...;;; όσες φορές κι αν χρειαστεί να ξαναδώσουν...;;; λέω στην απίθανη αυτή περίπτωση )....ή.....;;;;;

            ....πιστεύω όμως ότι είναι καλύτερα να σταματήσω...μη με πάρουν τα σκάγια....μην πληρώσω τη νύφη...και αποχαιρετίσω νωρίς το μάταιο τούτο κόσμο....

                  ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ .........σε όλα τα καλά παιδιά...... !!!!!!!!!!      https://youtu.be/kOqkke0Qlt0

(Μιας και αυτές τις μέρες κλείνει ένας χρόνος από τη πρώτη φορά που συνάχθηκε στα περίφημα υπόγεια του 20^ου Δημοτικού σχολείου Ηρακλείου Η ομάδα…

                            
                        …και εις ανώτερα παιδιά….)

Ήμουν κι εγώ εκεί (Faith and optimism)

Έργα & επιμορφωτικές ημέρες/απογεύματα Τρίτης - Πέμπτης, 18:00 - 21:00) στις ΤΠΕ ΠΕ 60 στο Ηράκλειο Κρήτης (6η περίοδος επιμόρφωσης)

                        ..FAITH... 

          (επιμορφωτικό μάθημα Νο 28589...)

• H πίστη μετακινεί βουνά....
• και το σχετιζόμενο... Εάν έχετε πίστη ως κόκκον σινάπεως... κ.λ.π. (αυτό ειδικά απ'όταν το διάβασα μου έκανε τρομερή εντύπωση.... μα τόση λίγη πίστη πρέπει να έχεις για να μετακινήσεις βουνά..;;;; έψαχνα να βρω φωτό του απίθανου αυτού σπόρου.... ε και μη χειρότερα.... δηλαδή αφού εκ των πραγμάτων δε μπορώ να κουνήσω όχι βουνό... ούτε δεντράκι... τι γίνεται...;;; μα δεν έχω καθόλου πίστη;;; και πώς θα πορευτώ στη ζωή.... έτσι χωρίς αυτό το εκ των ων ουκ άνευ εφόδιο... που άκουγα και δεν κατανοούσα....)
• Πίστευε και μη, ερεύνα...
• ή αλλιώς Πίστευε, και μη ερεύνα...  ..διαλέγετε και παίρνετε...
• Ευρωπαϊκή πίστη... πληρώνει αμέσως...
• my Market - σχέση εμπιστοσύνης....
• Χλωρίνη klinex... αυτήν ξέρετε... αυτήν εμπιστεύεστε... είναι το ασφαλέστερο λευκαντικό γιατί είναι το αγνότερο...
• 99 (;) κατασκευαστές πλυντηρίου συνιστούν SKIP.... αυτοί ξέρουν... (αυτό μου'ρθε σα συνέχεια...)
• Άνθρωπος εμπιστοσύνης... σου λέει...
• Τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια.... άνοιξέ τα γιατί μπορεί να γκρεμιστείς.... λέω εγώ...
• Με απάτησε... πρόδωσε την εμπιστοσύνη που του είχα δείξει....
• Σ'εμπιστεύτηκα... και ποιο το αποτέλεσμα  ;;;;
• Μπεσαλής άνθρωπος βρε παιδί μου...
• Δεν έχει μπέσα για μπέσα...
• 'Απιστος Θωμάς... τς τς τς ....
• Άπιστη γυναίκα ρε  συ..
• Ερώτηση κρίσεως... Σας έχουν απατήσει..;;
• έτερη... Εσείς έχετε απατήσει ποτέ..;;;  ...ποτέ - ποτέ.... ή πότε - πότε...
• Εμπιστεύσου τον ειδικό...
• Έχε πίστη στις δυνάμεις σου.... ή στον εαυτό σου...
• Μα καλά δε μ'εμπιστεύεσαι ;;;;
• Εμπιστεύσου τον και δε θα χάσεις...
• Έχασε την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους... κάηκε στο χυλό... και φυσά και το γιαούρτι...

            Μεγάλο θέμα η πίστη... λες και όλα εξαρτώνται από αυτήν... μετρώνται με τα δικά της μέτρα και σταθμά... και ουαί και αλίμονο σε όποιον πέσει θύμα απιστίας... εκμετάλλευσης... κοροϊδίας... άντε μετά να σηκώσει κεφάλι και να ορθοποδήσει... ακόμη χειρότερα να σκεφτεί να ανταποδώσει στα ίσα...

Πίστη σημαίνει να στηρίζεις τον άλλο όταν πέφτει... να είσαι παρών όταν το χρειάζεται... να τον ακούς... να τον ανέχεσαι... να τον βλέπεις στα χειρότερά του... και την ίδια στιγμή να τον οραματίζεσαι σε όλο του το μεγαλείο... να κάνεις υπακοή... εκεί που θέλεις να σηκώσεις μπαϊράκι... να πιέζεις τον εαυτό σου να κάνει το καθήκον της στιγμής... και της ώρας... να περιμένεις από τον εαυτό σου τα καλύτερα... και να του δίνεις την ευκαιρία να δοκιμαστεί και στα χειρότερα.... ν’αποδέχεσαι τις αδυναμίες σου και να στηρίζεις το διπλανό σου στις δικές του στιγμές αδυναμίας... να μιλάς και να εκφράζεις τα συναισθήματά σου.. όσο δύσκολο... και ανώφελο κι αν σου φαίνεται...πολλές φορές... να παραδέχεσαι και ν'αγκαλιάζεις τον άνθρωπό σου... ακόμα κι αν δεν είναι μαζί σου.... ενώ εσύ με όλη σου τη δύναμη επιθυμείς να είσαι δίπλα του.... και να ζεις μαζί του τις στιγμές... και να τεστάρεις τα όρια και τις αντοχές σου... και ν'αναστενάζεις επειδή, παλεύεις και αντιμάχεσαι με τον κόσμο όλο... που κρύβεις μέσα σου....

        …και πες μου εσύ πίστευες ότι θα κάνεις όλα αυτά που έχεις καταφέρει μέχρι τώρα...;;;; πίστευες ότι θα ξεπεράσεις τον μικρό σου εαυτό... που ώρες γιγαντώνεται και θέλει να σε εξουδενώσει... και ώρες ησυχάζει... και δε ζητάει τίποτα..;;;; πίστευες ότι θα ζήσεις με άλλους στιγμές και ώρες που δεν είχες διανοηθεί ότι υπάρχουν...;;;;; πίστευες ότι θα πάρεις και θα δώσεις τόση αγάπη...;;;;

         Όχι... δεν το πίστευα...μέχρι την ώρα που άρχισα να το ζω..... να το γεύομαι.... να το μοιράζομαι... να το περιμένω... να το μεταμορφώνω σε δυναμικές δημιουργίες και διαδραστικές παρουσιάσεις.... να με παρασέρνει η δύναμη και ο παραλογισμός της ανυποχώρητης αποδοχής.... του μεγαλείου της πίστης....

             

       Optimism - optimist - optimistic - optimistically - optimum

            ...ένα ακόμα εξτραδάκι κάθε επιμόρφωσης που σέβεται τον εαυτό της, κάθε δασκάλου που σέβεται τα χρόνια που σπατάλησε και σπαταλά στα θρανία και κάθε μαθητή που θέλει να διαπρέψει.....

            Από παιδί περιστοιχίζομαι από αισιόδοξους ανθρώπους...το μότο του πατέρα μου ήταν το ''όλα θα πάνε καλά..'' ...όταν παρουσιαζόταν κάποιο πρόβλημα... και παραδόξως έτσι γινόταν ...

            …και άμεση λύση να μην βρίσκαμε...τα προβλήματα εξομαλύνονταν... αλλά και οι έτεροι μακρινοί & κοντινοί συγγενείς...

            …όλους τους θυμάμαι να κρατάνε τη σημαία της αισιοδοξίας και της χαρούμενης διάθεσης.. (καλά και που τα γράφω αυτά...ξινίζω..)

            Παρ'όλο που τα προβλήματα δεν έλειπαν φυσικά... εγώ πάλι εξέπεμπα σ'εντελώς άλλο μήκος κύματος... και θυμάμαι που από τότε μ'έλεγαν γκρινιάρα και όταν μ'έβλεπαν να παίρνω ανάποδες έστριβαν.. κουνώντας το κεφάλι στη μάνα μου.... (πω πω βρε παιδί μου πώς την αντέχεις..;;)

             …αλλά εγώ δεν χαμπάριαζα.....απορούσα μόνο πώς ξεφύτρωσα μέσα σ'αυτούς τους αιωνίως χαμογελαστούς ανθρώπους... είχα καταλήξει να πιστεύω ότι με είχαν υιοθετήσει... από ποιον μακρινό πρόγονο είχα κληρονομήσει το χάρισμα να προβλέπω συμφορές και να στολίζω κάθε καλό που τολμούσε να ξεμυτίσει μπροστά μου με μουντά χρώματα.. δεν έχω ανακαλύψει ακόμα..

        Θυμάμαι στο σχολείο όταν πρωτάκουσα για την Κασσάνδρα και για άλλες βασανισμένες και τυραννισμένες υπάρξεις.. ταυτίστηκα βρε παιδί μου.... πήρα μιαν ανάσα... και όταν ήθελα να δω μια καλή ταινία... να διαβάσω κανένα βιβλίο... αμάν έκανα να βρω κάτι όπου οι ήρωες θα δυστυχούσαν στο τέλος.. θα συνέχιζαν το αέναο ταξίδι προς την ευτυχία αλλά στην γωνία θα τους περίμεναν κι άλλες συμφορές..... μου άρεσαν οι καταραμένοι          ποιητές (π.χ. Καρυωτάκης)… γενικώς οι δυστυχισμένες υπάρξεις... ταυτιζόμουν μαζί τους.... τους ένοιωθα δικούς μου ανθρώπους... από τότε ήμουν λάτρης των κάθε είδους σεναρίων συνομωσίας, θεωριών καταστροφολογίας και επερχόμενων δεινών..

            Κι αυτό πάλι το ''και πέρασαν αυτοί καλά...'' μου καθόταν στο λαιμό... και ποτέ, όταν έλεγα καμιά ιστορία στο σχολείο, δεν πρόφερα αυτά τα λόγια ως κατάληξη... τα συμπλήρωναν τα παιδιά...

          ....θυμάμαι μια φορά μικρή, που μου έκαναν δώρο δύο βιβλία από τη σειρά «Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς» ...δεν ξέρω αν το έχετε ακουστά.... είχε και συνέχειες: η Πολυάννα μεγαλώνει... η Πολυάννα παντρεμένη.. η Πολυάννα μαμά... κ.λ.π. Λοιπόν αυτή η Πολυάννα είχε το εκπληκτικό, για μένα, χάρισμα να βρίσκει πάντα, μέσα σε οποιαδήποτε δυσκολία της παρουσιαζόταν κάτι το ευχάριστο... κι έλεγε ''είμαι πολύ ευχαριστημένη γιατί...''

            Ο λόγος που δεν πέταξα τα βιβλία αυτά με βδελυγμία ήταν ότι είχε ωραία εξέλιξη (χμ..... για τα τότε γούστα μου...). Το κακό είναι ότι σε οποιαδήποτε μετέπειτα συνεργασία, παρέα, συντροφιά κ.λ.π. έβλεπα ότι κανείς δε μ'έφτανε στην απαισιοδοξία... και στο σχολείο ειδικά... έχω το εξαιρετικό χάρισμα να σπέρνω τον πανικό και να φρενάρω την κάθε είδους πρωτοβουλία μέχρι να βεβαιωθώ ότι δεν θα μας πάρει κάποιος το κεφάλι και ότι όλα θα πάνε καλά τελικά... 

           Το κακό είναι ότι ακόμα και στην επιμόρφωση αυτή, που έχω την τύχη να συμμετέχω, βλέπω ότι πνέει ένας αισιόδοξος αέρας και όλοι γύρω μου έχουν αγανακτήσει με την ανησυχία και την ένταση που εκπέμπω... έναν δεν έχω βρει να μπορέσω να ταυτιστώ μαζί του... να καθίσουμε μαζί βρε αδελφέ μαζί να κλάψουμε τη μοίρα μας λίγο... έχω καθίσει κι έχω σκεφτεί σοβαρά...από που πηγάζει αυτός ο αέρας αισιοδοξίας και φρεσκάδας...;;;;

       Τι να κάνω....ν'αρχίσω να πίνω το νερό του Βίκου....;;;; να μετακομίσω στα Ζαγοροχώρια...;;;; να περπατήσω εκεί στα όρη, τ'άγρια βουνά και τις χαράδρες....;;;  

           Το κακό είναι ότι δεν έχουν μείνει  εκεί και πολλά σχολεία... αλλά για να γίνω έστω και λίγο αισιόδοξη... αν πάω εκεί τελικά... σίγουρα θα διαπρέψω.... ό,τι και να κάνω....